Bir kötülüğü/iyiliği görebilmek için o kötülüğün/iyiliğin bir parçasının sende olması lazım
Okur Takip Önerileri
Sonsuzluğun ortasında tek bir noktaya sıkışmış, etrafımı saran her şeyin kölesi olan ben, işe kendi kendimi aramakla başlıyorum.
Sen kimsin? Nereden geliyorsun? Ne yapıyorsun? Ne olacaksın? Bu; evrendeki bütün canlılara sorulması gereken, fakat hiçbirinin cevap vermediği bir soru.
İnsan ne anlaşılmaz bir varlık! En gerekli olduğu yerde bütün gücünden yoksun değil mi? Sevinçten başı dönmüş olsa da, yine küçücük bir yerde kapalı değil midir? Sonsuzluklar içinde kaybolup gitmek isterken de dönüp dolaşıp yine o kör ve soğuk akıl duvarına çarpmaz mı?
İçimde sevgi, sevinç ve coşkunluk yoksa, bunu bana kimse veremiyor. Kalbim mutluluk içinde bile olsa, karşımda soğuk ve cansız duran bir kimseyi mutlu edemiyorum.
Şu dünyada henüz değerini kaybetmeyen birkaç şeye karşı anlayışsız, duyarsız ve duygusuz olan insanların bulunması beni neredeyse çıldırtacak.
"Başımı çevirdim. O, benim karşımda bunu yapmamalıydı. Tanrısal bir masumiyetin ve mutluluğun bu türlü ifadeleriyle hayal gücümü ateşlememeli, hayata karşı duyduğum kaygısızlığın sürüklediği uykudan kalbimi uyandırmamalıydı. Ama neden olmasın? O bana çok güvenir. Onu ne kadar sevdiğimi de bilir."
"Biliyorum bu hale düşen dünyada yalnız ben değilim. Bütün insanlar ümitlerinde aldanmış, beklediklerini bulamamıştır."
"Düşüncelerime ve bilgilerime değer veriyor ama duygularımı umursamıyor. Oysa bana gurur veren tek şey duygularımdır. Her şeyin kaynağı, bütün gücü ve kuvveti, bütün sevinçleri ve acıları veren kalptir. Benim bildiklerimi herkes bilir ama bu kalp yalnız benimdir."
Gönül rahatlığı çok güzel bir şey... Yalnız, güzel ve değerli olduğu kadar kırılgan bir mücevher olmasaydı keşke.
Sabahleyin güneşin doğuşunu seyretmeyi akşamdan aklıma koyarım, sabah olur bir türlü yataktan kalkmam. Geceleyin ayı şığını seyretmeye gündüzden niyetlenirim, geceleyin odamdan çıkamam. Niçin kalktığımı niçin yattığımı bilmiyorum.
"Ah, içim öylesine doluydu ki... Birbirimizi anlamadan ayrıldık. Şu dünyada insanların birbirini anlaması ne kadar zor..."