𝘉𝘪𝘳 𝘥𝘢𝘩𝘢, diye düşündüm. 𝘒𝘪𝘮𝘴𝘦𝘺𝘦 𝘣𝘶 𝘴̧𝘦𝘬𝘪𝘭𝘥𝘦 𝘨𝘶̈𝘷𝘦𝘯𝘮𝘦𝘺𝘦𝘤𝘦𝘨̆𝘪𝘮. 𝘉𝘪𝘳 𝘥𝘢𝘩𝘢 𝘪𝘺𝘪 𝘺𝘰𝘭𝘶 𝘴𝘦𝘤̧𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘤̧𝘢𝘭ı𝘴̧𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮 𝘷𝘦 𝘺𝘢𝘳𝘥ı𝘮 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘺𝘦𝘤𝘦𝘨̆𝘪𝘮.
Çünkü bana biraz bile değer veren insanların etrafından ölüm eksik olmuyordu. Hayat, onları benden koparmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu. En kötüsüyse her seferinde başarılı olmasıydı. Aşk onun olsun, sevgi onun olsun. Aile ve arkadaşlık kavramlarının hepsi onun olsun. Umurumda değildi. Benim istediğim tek şey vardı.
Güç.
"Ah ekselansları, doğduğunuzdan beri size sunulan söz hakkını elinizden aldığımız için çok üzgünüz. Yoksa bir kere bile olsa fikriniz sorulmadığı için çok mu darıldınız? Size sorulmadan bir şeylere karar verilmesi çok sinir bozucu, öyle değil mi? Adınıza, geleceğinize dair tüm konularda izninizin alınmaması korkunç olmalı. Sadece emirlere uymak zorunda kalmak kadar büyük bir kabusla başa çıkmak zorunda kaldığınız için çok üzgünüz! Bir prenses olmaya hoşgeldiniz!"
~Saige Nerth