Ne olur biz de gidelim
Burada kalsın kitaplar
Burada kalsın iğneli karafatmalar
Kollarından bacaklarından gerilmiş kurbağalar
Burada kalsın hepsi
Bomboş kalsın evler okullar
Hapishaneler, hastaneler...
Öğretmenim, sevgili öğretmenim
Sırtımıza alırız hastaları
Kim bilir ne özlemişlerdir kırları...
Sayfa 59Kitabı okudu
Her şey dünün aynısı.
Ne olacaktı ya?
Bilmem. Bir çocuk bulup
Yaptıklarını yapmalı belki de.
Sayfa 45Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Büyümek nedir ki başka
Önce öldürürüz sonra ağlarız
Tanrı bir yakarıştır
Çocuk bir yakarıştır.
Hiçbir şeye inanmayan aklımızla
Biz nasıl yaşardık
Kayıp cennetlerimiz olmasa.
Sayfa 44Kitabı okudu
Acı bile yok
Elinden tutacak
Dünya hiçliğin ruhu
Bu yabancı gökler altında
Çocuk nasıl büyüsün...
Sayfa 42Kitabı okudu
Çocuk
Yeniden çocuk olana kadar büyür.
Kirpiklerinden topuklarına
İç çekerek yaşadığı şudur ki
Bu ikinci çocuklukta, çocuk
Dünyanın bütün yalnızlığı ile yalnızdır.
Sayfa 40Kitabı okudu
Geçmiş yok aslında
Gelecek de
Hayal ya da hatıra, biz bütün zamanları
Yaşadığımız zamana çeviriyoruz.
Yoksa nasıl yaşardık değil mi?
Sayfa 39Kitabı okudu
Biliyor musunuz
Ne biz bir yere gidiyoruz
Ne geçtiğimiz yerler kayboluyor arkamızda
Dönüp geliyoruz ki
O nazlı zamanlar, gamzeli uzaklar
Yataklarımızda, sokaklarımızda
Çatılarımızda bize gülümsüyor.
Sayfa 38Kitabı okudu
Ama tanrı çocukları öldürmez değil mi
Çünkü onlar yaşlı değiller ki
Tanrı da onlarla büyüyecek değil mi
İnsan, ağaçları kuşları suları kedileri
Gözleri dudakları parmakları kirpikleri
Yaşamadan büyüyemez ki ölsün
Dünya taşların bile beşiğiyken
Tanrı çocukları yalnız bırakmaz değil mi
Sayfa 36Kitabı okudu
Saat Kulesi okul saatini çalmadan önce
Babası yüzünü afişlere gömmeden önce
Burnundan kan gelmeden önce
İnsanlar kendisine gülmeden önce
Şehir korkuyla titremeden önce
Sinema sonsuza dek yıkılmadan önce...
Tam da
Bir gün ben de kötü adamları yeneceğim
Bir gün beni de bütün kadınlar sevecek
Bir gün ben de evlere inanacağım
Bir gün buğday tarlaları da
Masmavi bir deniz olacak
Diye gülümserken...
Birden gökyüzü öldü
Birden bin yaşına girdi
Birden bütün zamanları
Bir gözyaşı damlasının içine sığdırdı.
Babası hâlâ afişleri dövüyordu.
Sayfa 28Kitabı okudu
Babasının sesine baktı çocuk. Babam, dedi
Korkuyu neden bu kadar çok seviyor ki?
Dünya kirpik kirpik çiçek açarken
Babam neden bu kadar siyah.
Çocuklar gülüşlerden indi
Oyunlardan indi. Sevgilerden indi.
Adamın sesi
Çocukların evlerine kadar çınladı.
İçinde gülmez ağlamaz bir uğultu
Çocuk babasına baktı
baktı
baktı.
Sayfa 21Kitabı okudu
Yazıp duruyorsun ya dünyada ölüm var diye
Ben de sana senin sözlerinle söyleyeyim
Dünyada ölüm var ama sevgi yoksa
Ölüm de olmayacak biliyor musun
Sonsuz bir çürüme düşecek hepimizin payına.
Sayfa 7Kitabı okudu
Beni sevmesen de olur
Seni sevmeme izin ver yeter
Ama canındaki yalnızlıkla izin ver
Unuttuğun bütün acılarla izin ver
İnandığın bütün aşklarla izin ver
Sayfa 7Kitabı okudu