Dünya bitti, diyecek bir gün zamanın sahibi
Gövdem bir yaşama acısı, geleceğim yanına
Taşa, toprağa, ota, böceğe
Karışa dönüşe yeniden başlayacağız hayata.
Atalar ölüyor ve onlar uzaklarda ölünce, çolukları çocukları da ölüyor. Yaşam, yaşamı doğurur, öyle mi? Hayır, ölüm ölümü doğurur-benim için, bizim için başlangıçların sessiz tarihi hep böyle olageldi.
Biz yine de onu terkettik, onu ve çocuklarını. Ben bugün o seksenli çocuğun karşısında utanç ve suçluluk duydum, onun çok sonra dünyaya gelmiş bir yakını olduğum halde…