İçimde uzun bir cümle var, oturup yazsam sayfalar dolduracak bir cümle. Uzun zamandır zihnimin, adresini sadece benim bildiğim bir sokağında oturan, komşularıyla didişmekten, mahallenin belalısı olmaktan hoşlanan bir cümle. Eşyasız evinde bir aşağı bir yukarı yürüyor, arada pencereden dışarı bakıyor, önünü görebilmek için elinin tersiyle dağıtıyor sigarasının dumanını. Sokağın başında konserve kutusu tekmeleyerek çift kale maç yapan, attığı gole kendi dilinde sevinemeyen çocukları izliyor. İçimde ölü bir yazar var.
Okur Takip Önerileri
Hiç düşünmediğimi bilmekten, hiç sevilmediğimi anlamaktan, hiç yaşamamış olduğumu görmekten korkuyorum.
