KADIN: Çocuklar hepimizin sayılır.
ERKEK(güler): Doğru,doğru.
KADIN: Bu kimin diye sorulunca,bunun arkasından bu senin,bu benim gelir.Düşün bir,çocukları mal gibi bölüşmek…Ne saçma.
Bu dünya pis pis yaşamak içindir oysa. İnsanın kendini öldürmesinde,dünyanın temiz olabileceği inancı saklı.Nerden çıkarırlar bu inancı.Niçin çıkarırlar?(Durur.)Belki de kendilerini öldürmek için.
Bense kendimi öylesine anladım ki,bıktım kendimden.Hani sabahları ilk cıgaramı içtiğim zaman diz kapaklarımdan başlayan sarhoşluğun ne kadar süreceğini bildiğim gibi,içimde olup bitenlerin tümünü biliyorum.Tatsız bir şey bu…Her gün aynı deneyi yapan budala bir bilgin gibiyim.
Her erkeğin karısından kaçmaya hakkı vardır ama nezaketen bir mektup yazması gerekirdi. Ruhumuz anlaşmadı, derdi söz gelişi,yahut hiçbirimiz sorumlu değiliz hayatta,yahut daha güzeli şöyle diyebilirdi,
bütün suç toplumun.
Kurtarıcılığa hevesli o kadar bayağı insan vardır ki dünyada.Bunlar nasıl yürürler bilir misiniz?Prostat ameliyatından yeni kalkmış gibi…Şöyle…(Yürüme taklidi)