Zeynep Acer
@ZeynepAcer
Öğretmen
Lisans
19 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Etrafımızdaki her şeyle bile bir hiç gibi hissederiz bazen. Ağaçta sallanıp duran ama bir türlü düşmeyen bir yaprak misali tutunuruz ağaca. Dökülme mevsimi olan sonbahar gelmiştir aslında yani ağaçta daha fazla kalmanın mantığı yoktur fakat yine de düşmek istemeyiz o ağaçtan.
İşte o yaprağın hikayesini okudum. Bir adı bile olmayan, etrafındaki her şeyin farkında fakat bu farkındalığın onu harekete geçirmediği aksine farkında olduğu için bütün bu yaşam koşturmacasını anlamsız bulan karakterimizin hikayesiydi bu.
Bir gün ansızın yitip gidecek olan bir yaşam çok da cezbetmiyor karakteri. İçinde yaşadığı dünya, telaşlar, duygular, sınavlar, insanlar hatta nerede yaşadığı bile bir anlam ifade etmiyor bu isimsiz ama herkesin tanıdığı kahramanımız için. Herkes tanıyor çünkü her ne kadar onunki kadar geniş bir zaman dilimine yayılmamış olsa da herkesin zaman zaman hissettiği, yaşadığı bir duygu onun yaşadığı. Sahi bunca şeyi neden yapıyoruz? Bunca acı, üzüntü, kahkaha, sevinç, heyecan, mutluluk, kıskançlık, hep daha fazlasını isteme, bir türlü tatmin olamama neden, niçin?
Okurken tek kelimesini bile atlamak istemediğim, anlamadığım halde anladığım, var olmanın içinde var olamamayı yaşatan bu değerli 
Georges Perec kitabını okuyabildiğim için şanslı hissediyorum.
Okur Takip Önerileri
İnsanlardan nefret ettiğin anlamına gelmez bu, ne diye onlardan nefret edesin ki? Ne diye kendinden nefret edesin ki? Keşke insan türüne ait olmak, o dayanılmaz ve sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi; keşke hayvanlar aleminden çıkıp açılan o birkaç gülünç adımın bedeli, sözcüklerin, büyük tasarıların, büyük atılımların o dinmek bilmeyen hazımsızlığı olmasaydı! Karşı karşıya getirilebilen başparmaklara, iki ayak üstünde duruşa, omuzlar üzerinde başın yarım dönüşüne fazla ağır bir bedel bu. Yaşam denen bu kazan, bu fırın, bu ızgara, bu milyarlarca uyarı, kışkırtma, tembih, coşkunluk, bu bitmek bilmeyen baskı ortamı, bu sonsuz üretme, ezme, yutma, engelleri aşma, durmadan ve yeniden baştan başlama makinesi, senin değersiz varoluşunun her gününü, her saatini yönetmek isteyen bu yumuşak dehşet.
Sayfa 33Kitabı okudu
Bir şeyler kırılıyordu, bir şeyler kırıldı. Kendini— nasıl demeli?—dayanıklı hissetmiyorsun artık: Sana bugüne kadar güç veren —öyle sanıyordun, öyle sanıyorsun—, yüreğini ısıtan şey, var oluş duygun, neredeyse önemli olduğun duygusu, dünyaya bağlanma, dünyada kalma duygusu eksikliğini hissettirmeye başlıyor.
Sayfa 17Kitabı okudu
* ''Ben ölüye hiç acımam.Onlar dinleniyorlar.Oysa biz günlerimizi,nedenini dahi bilmeden gereksiz,aptalca şeyler yaparak geçiriyoruz.''
Hayat çok güzel, etrafta ne yazık ki bunca aptal olmasına rağmen.
Ruh bilimcilerin dediğine bakılırsa hayatta öyle anlar vardır ki, günaha -ya da toplumun günah saydığı şeylere -duyulan tutku kişinin huyuna öylesine el koyar ki, bedenin her lifi, beynin her hücresi sanki ürkünç itkilerle ayaklanır. Böyle zamanlarda kadınlar ve erkekler iradelerinin bağımsızlığını yitirirler. Kurgulu bile birer makine gibi kendilerini bekleyen sona ilerlerler. Seçme yeteneği ellerinden alınmıştır. Vicdan öldürülmüştür, varsa da salt baş kaldırıya çekicilik katmak dikbaşlılığı sevimli göstermek için yaşamaktadır. Çünkü bütün günahların kaynağı, din bilimcilerin bakıp usanmadan söyledikleri gibi, büyük sözünden çıkmaktır. Günahın sabah yıldızı olan o yüce ruh cennetten kovulduysa isyankar olduğu için kovulmuştu.
Sayfa 235Kitabı okudu
