“Senin açık bir kitap gibi olman herkesin öyle olduğu anlamına gelmez.” Yanıma doğru yaklaşırken kaşları alçaldı. “Çoğumuz olmadığımız biri gibi davranıyoruz. Sadece seçilen birkaç insan gerçek doğamızı görebiliyor.”
“Çünkü ben de daha önce kayboldum. Uyuşturucu ya da başka bir şeye bulaşmamış olmam, onlardan daha iyi olduğum anlamına gelmez. Herkes hayatının bir noktasında yolunu bulacağı bir evi hak eder. Bu istediğin kadar kısa sürede gerçekleşmeyebilir ama kalpleri hala atıyorsa, bunun gerçekleşme ihtimali var demektir.”
“Peki bu süreçte ne yapacağız?” Diye sordum.
“Kaybettiklerimiz için dua edeceğiz, tatlım.” Bana kocaman bir gülümseme gönderdi. “Ayrıca geceleri ışığı açık bırakacağız.”