Bazılarının birlikte yaşadıkları insanlardan elde edebilecekleri hiçbir şey yoktur; onlara ruhlarının boşluğunu gösterdikten sonra, onlar tarafından hak edilmiş bir acımasızlıkla gizlice yargılandıklarını hissederler ama mahrum kaldıkları pohpohlanmalara karşı konulmaz bir ihtiyaç duyarak ya da kendilerine bağlı olmayan niteliklere sahipmiş gibi görünme arzusuyla çırpınarak, bir gün gözden düşmek pahasına da olsa tanımadıkları kişilerin saygısını veya gönlünü kazanmayı umarlar.
Dikkat çekmeye çalıştığım zamanları hatırladım bu sabah. Dış görünüşün benim için her şey olduğu zamanlar… O zaman yaptığım çoğu şey güzel olduğumu, farklı olduğumu, özel olduğumu ispatlamak içinmiş. İnsan hayatında bir kez bile güzel sevilince bunların hepsini aşıyor.
“Benimse dar çünkü dargın havsalamın
gücü yok bazı şeyleri taşımaya
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah
sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu”