Anna Karenina
@Shaaa
İnsan umutsuzluktan umut yaratandır https://1000kitap.com/yazar/yasa
r-kemal
“Hasretinden kara saçlarıma aklar yürüdü, ben ölmeden gel.”
Mezarıma çiçek istemem, ışık saçan ellerin toprağıma dokunsun yeter.
810 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Karmaşık ihtiraslarım yoktu. Sdece mutlu olmak istemiştim.
İnsan hep bir gün çok mutlu olacağına inanır. Şimdi değildir, henüz değildir ama bir gün mutlaka muhakkak, hak edilen o mutluluk gelip kendisini bulacaktır. Gelecek diye muğlak bir takvim yaprağına mühürlenmiş o günü, ufak tefek engellerin ayak altından çekileceği münasip bir zamana erteler durur insan.
Okulu bitirince, işe girince, evlenince, çocuklar büyüyünce... Sonra genellikle o gün gelmeden de ölür hesabı yanlış yaptığını ölmeden kısa zaman önce anlar aslında ömrünün adına yaşlılık denen o buruk zamanında hem bekleyerek geçen yıllarına hem de artık gelemeyecek olanlara ağladığı, hani etrafındaki gençlerin gözünün neden hep yarı yaşlı durduğunu anlamayıp bir tür göz hastalığı sandığı zamanlarında çok geç kaldığında, Ben de bekarken evlenince hele ki Kamuran'la evlenince çok mutlu olacağıma inanmıştım öyle olmadı.
Anna Karenina tekrar paylaştı.
Ey Kudüs, senin günahın Yusuf kadar güzel olmandır,
Ve dünya sana Yusuf'un kardeşleri gibi ihanet etti...
~~~`alıntı`~~~
Sence hafıza nedir?
En ihtişamlı cevabı o vermiş, “Hafıza şeytanın ta kendisidir” Hatırlayarak ölüyü diriltebileceği gibi unutarak diriyi öldürebilir insan. Ağılı bir Kudret bu korkunç bir beceri.
Okur Takip Önerileri
Bir gözyaşı damlası, birinin gözünden düşmüş, başka birinin yanağına. Bunca yıldır biriktirdiği her şey oradaydı herkesten gizli ama bir arada.
Saçları ölü birer kıl yumağına dönüşmüş ruhu mekruh binaların karanlığına... Ruhu içeride, dillere destan güzelliği dışarıda erimiş. İçeride açılan gedikleri çok ağlamış ama güzelliğin onu terk etmesine zerre alınmamış. Güzellik nam o lanetin çocukluğundan beri başa bela olmaktan başka işe yaramadığına inandığından ondan kurtulmayı kara haber değil göz rüşvet saymış hayattaki tüm yetersizliklerinin acısını kendisinden çıkaran kocası en nihayet böbrek yetmezliğinden öbür tarafa intikal ettiğinde hani annem otuz yaşındaymış merhumun arkasından hiç ağlamamış iki göz odada iki çocuğuyla tek başına kalmış ama babasının evine dönmeyi aklından bile geçirmemiş.
Anna Karenina tekrar paylaştı.
“Aynada göreceğine değil, bahtının göstereceğine dua et. Allah çirkin şansı versin” diye homurdanırmış
Anna Karenina tekrar paylaştı.
İstanbul'a taşınmak mecburiyetinde kaldığı işlerini bir türlü halı yola sokamayıp attan inip eşeğe binenler kervanına katıldığı için hep karısını suçlamış bas bas bağırır mahalleye ayağa kaldırırmış.
Dedem aksini mi aksi, eti yenmez bir adammış. Çabucak alevlenip önüne geleni yakan öfkesi karısıyla çocuklarının üzerine kül bulutu bulup yağarmış.
Anna Karenina tekrar paylaştı.
"Bizimkisi yaşamak değil katlanmak."
Mekanın cennet olsun Ahmet Uğurlu.