Bazen,acaba fazla mı düşünüyorum diyorum kendime. Her şeyin başını, sonunu düşünerek acaba hayatıma zincir mi vuruyorum diyorum. Belki de bu fikre başka insanların hayatlarını izleyerek kapıldım.
O kadar akışına bırakmış yaşıyorlar ki hayatı, bazen nasıl kapılıp gitmediklerine hayret ediyorum.
Hani şöyle düşünün, sanki kendinizi bir nehrin akışına bırakmışsınız ve su nereye götürürse oraya çıkıyorsunuz. Bazen dalgalar vuruyor yüzünüze, bazen kayalara çarpıyorsunuz.
Yaralar alıyorsunuz, belki bir yeriniz kanıyor ama sürüklenmeye devam ediyorsunuz.
Cesursunuz kabul ediyorum.
Ama bana göre akıllı olmak daha büyük cesaret.
Herkes kendini suyun akışına bırakabilir.
Ancak sadece aklını kullanan insanlar nehrin sonunu görebilir.
Soruyorum kendime, suya atlamak mıdır cesaret yoksa suyun sonunda ki bilinmeyeni arzulamak mıdır?
Cevabı canımı acıtıyor çünkü herkesin suya atlamak için cesareti varken benim yok belki ama ben suyun sonunu görmeyi daha çok istiyorum.
Kim bilir belki sadece suda mücadele edenler sonunda ne olduğunu görecekler.