Rᴏꜱᴇᴛᴛᴀ Cᴀʀʟᴇᴛ
@Rosetta_Carlet
Ölümün uşaklığını yapar sensizlik kokan nefesim...
~ÖKF
Akhilleus’un Şarkısı
#220466862
#227767067
797 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Onlar ki melekler ölmez dediler;
O an kanadım her bir tüyünden kırıldı,
Kırılan tüylerim apak kanadımı kanlara boyadı,
Ruhum fanilerin inançsızlığıyla kirlenirken işleyemeyeceğim günahlarım tek tek boynumda kurudu,
İhtiyacım olmayan soluklarım boğazımda tıkanırken kötülüğü bilmeyen aklım şeytana fikirler sundu,
Cenetteki köşküm cehenneme saray olurken kırık kanatlarım iblislere köprü oldu,
Melekler ölmez dediler
İşte o an faniler meleklerin celladı oldu...
18.11.23. 01:31
https://1000kitap.com/Uchihas
Rᴏꜱᴇᴛᴛᴀ Cᴀʀʟᴇᴛ
Hayatımın pek çok dönemi gibi, yaşarken bana acı verdiğine inandığım Fatih Oteli günlerinin, aslında çok mutlu bir zaman parçası olduğuna yıllar sonra karar verecektim.
"Niye bana güvenini kaybediyorsun?"
"Belki de kendime güvenimi kaybettiğim için."
Okur Takip Önerileri
Bazen bu sokaklarda kendimi bu kadar iyi hissetmemin nedeninin, Füsuna yakınlık değil, başka bir şey olduğunu sezerdim. Bu kenar mahallelerde, arsalarda, parke taşı kaplı çamurlu sokaklarda, arabalar, çöp tenekeleri ve kaldırımlar arasında, sokak lambalarının ışığında, yarı patlak bir topla futbol oynayan çocuklarda hayatın özünü görebildiğimi hissederdim. Babamın büyüyen işleri, fabrikaları, zenginleşme ve bu zenginliğe uygun itibarlı bir "Avrupai" hayat yaşama zorunluluğu, sanki beni hayatın basit ve temel yanlarından uzaklaştırmıştı da, şimdi bu arka sokaklarda hayatımın kayıp merkezini arıyordum.
Hayattan kaçtığını, her geçen gün kederli, dertli bir adam olduğunu görüyorum, üzülüyorum.
Hepimiz en olmadık kişiye tutuluyoruz... Herkes âşık oluyor. Ama herkes sonunda düştüğü durumdan hayatını berbat etmeden çıkıyor.
Pişmanlık acısı, daha içe dönük ve kısa bir acıydı ve bacaklarımın arka kısmına ve ciğerlerime vurur, tuhaf bir şekilde gücümü tüketirdi. O zaman ayakta duramaz, kendimi "pişmanlıkla" bir yatağa atmak isterdim.
Füsun'u görememenin verdiği acının altında bu kadar ezilmek, bana utanç veriyordu; bu utanç kendime olan güvenimi zayıflatıyor, bu zayıflık yüzünden de kıskançlığa kapılıyordum.
Şehir benim için onu hatırlatan bir işaretler âlemi olup çıkmıştı.
Dünya umurumda değildi, çünkü her şey zaten fazlasıyla lüzumsuz ve kabaydı.
Onu düşünmediğim dakika artık çok azdı, daha doğrusu hiç yoktu.
Rᴏꜱᴇᴛᴛᴀ Cᴀʀʟᴇᴛ tekrar paylaştı.
Hasretini, yokluğunu, sensizliği
Bir ateş yanığı gibi öyle acıyla duydum ki yüreğimin etinde,
Gitgide çoğalarak
Gitgide derinden işleyerek
Öyle dayanılmaz oldu ki bu
Seni boğabilirdim senden kurtulmak için
Mükemmel final!
Canilerin daima cinayetlerini işledikleri yere döndükleri bilinen bir gerçekti.
Sayfa 447Kitabı okudu
