Nur ay
@Nur11264
Lisans
26 Mart 1996
87 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Olduğum yerde olmak istemiyorum ama olduğum yerden çıkıp gidemiyorum da. Şu an yaşadığım her şey o günlerin aynısı. Evde olmak istemiyorum, ama her akşam eve dönüyorum. İşte olmak istemiyorum ama her gün işe gidiyorum. Bir şey beni hep dışarıya çekiyor. Hiçbir yere ait hissedemiyorum kendimi.”
Sayfa 120Kitabı okudu
Dikiş tutmayan ilişkilere müptela olanlar bilirler, her giden kalın bir kireç tabakası bırakır kalpte.
Okur Takip Önerileri
İlla bir şey oldum diyeceksek, diyebilirim ki fena halde tükendim.
Konuşana kadar herkes sıradan, herkes birbirinin aynısıydı; dertlerimizle farklılaşıyorduk, anlattığımızda birbirimizden ayrılıyorduk.
Evimizin kapısını kim ödemeden açmayacak kadar temkinli ama her benim diyene kapıyı açacak kadar da saf bir milletin evlatlarıydık.
Kimse anasından kederli dolmuyor, böyle şeyler zamanla oluyor. Sadece genç kızların gözlerinde görebileceğiğiniz o gece yıldızı, güneş ışığı, Kor alevi parlaklığını söndürecek bir şeyler zamanla çıkıyor. Ve bu memlekette genç kızların ekserisi, sönerek kadın oluyor.
Beden üşüse çaresi vardı işte, eyvah ki ruh üşüyorsa…
Beş dakika gecikince, "Kusura bakma" dersin; birine kazara bir omuz geçirince dersin, üstüne yanlışlıkla çay dökünce dersin. Fakat insanın kalbini dağlayınca denir mi?
Kalbim, tüm vücudum içerisinde, hassaten jeolojik bir öneme sahiptir. Şimdi şu çorak halini görünce insanın inanası gelmiyor tabii ama sizi temin ediyorum, buralar eskiden hep dutluktu. Öyle ki, bakmaya doyamazdınız.
176 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
424 syf.
8/10 puan verdi
·
13 günde okudu
Yaşıtlarım kendini gençten sayarken, gelecek planları yapıp gülücükler saçarken, ben çoktan iki büklüm olmuş bir nineydim. Yaşamayı da, ölmeyi de bilememiş bir beceriksiz... Her şeyle dalgasını geçtiğini zannederken, asıl kendini gülünç duruma düşürmüş bir ahmak.
Bilir misin yıllar yılı omuzlarımı yere eğen günahın ağırlığını ?
Ne yaparsa yapsın “ bir şey “ olamıyordu. Oysa tek derdi bir şey olabilmekti.