Geh yekşem geh duşeman
Êvar yan jî sibeh, nav rojê u şevan
Li dojehê yan jî navîna bihuştê mêvan
Wekî evindar dişibin hev bi zend u zên
Ez û tu , em ê tevhev razên
Geh pêr u pêrar bu, geh sibetir
Keseka'm nîn e ji te bêtir
Ev dil di destê te de dihewe
Tenya ligel dilê te yî xem dixewe
Mîna berê, heta ji berê zêdetir
Ez û tu, em ê tev hev razên
Ev evîna min a bêdawî û bêçe
Asîman li ser me germoşka xalîçe
Dest u milê min carekî din te dipêçe
Çendin ji te hez kim, ewqas bi hezî
Heta heta yê eger tu bixazî
Ez û tu, emê tev hev razên
NİVÎSKAR: LOUİS ARAGON
WERGER: Simon Suleymanî
(Rêveberê Akademîya Pakurdê)
Anıldıkça adın bir kış vakti
istasyonlarda toprak kokan ağzımla dokunuyorum boynuna.
uzun saçlarıyla senin her gün gebe olduğunu söylüyorlar
susuyorum.
Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Kaç zamandır çok mühim bir mesele olmamasına rağmen mutsuz hissediyordum.
Bunun sebebi ve çözümü için bir kaç şeye baktım notlar aldım buraya atacam isteyen faydalanabilir. Flood tarzı bir paylaşım olacak. Yorumlarda yazacam tek tek umarım faydalı olur. Ek fikri olan yorumlara yazabilir.