Nacan
@Nacan
Şeyler göründükleri gibi, onların ardında... hiçbir şey yok.
İngilizce Öğretmeni
64 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hiçbir şey. Var olmuş.
Çevreme kaygılı gözlerle baktım, şimdiden başka bir şey yoktu. Şimdinin gerçek özü kendini açığa vuruyordu: Şimdi var olandı, şimdi olmayan hiçbir şey var değildi. Geçmiş var olan bir şey değildi. Hem de hiç. Ne eşyada ne de düşüncemde. Kendi geçmişimin benden kaçtığının çok uzun zamandan beri farkındaydım. Ama önceleri ulaşamayacağım bir yerde olduğuna inanıyordum. Benim gözümde geçmiş bir tür emeklilikti sadece: Bir başka var olma biçimi, bir tatil ve hareketsizlik haliydi. Rolünü oynayan her olay, usulca bir kutunun içine çekiliyor ve bir fahri olaya dönüşüyordu: Hiçliği düşünmek bu kadar zordur işte. Artık biliyorum: Şeyler göründükleri gibi, onların ardında... hiçbir şey yok.
Bulantı
Jean-Paul Sartre
Nacan tekrar paylaştı.
“Yorulmuşum.
Hiçbir şey yapmadan yorulmuşum.
Kafam yoruldu, kafam…”
Sayfa 125 - (e-kitap)Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Erkel, kafasında kendine ait tek bir düşünce bulunmayan, buna karşılık kafası boyun eğdiği kişilerin düşünceleriyle dolu"küçük aptal"lardandı.
Sayfa 725Kitabı okuyor
Bir karar veriyor, sonra bundan cayıyor, kararsızlık içinde bocalayıp durduğu için kendine kızıyor ve tasarladıklarının hiçbiriyle hiçbir şey elde edemeyeceğini sezmek onu kahrediyordu.
Sayfa 714Kitabı okuyor
Dinleyin, bunu size daha önce de söyledim: Hayatımı tek bir saatte feda ettim ve içim rahat. Siz de aynı şeyi yapın... ama niye böyle yapasınız ki siz? Sizin durumunuz farklı: Önünüzde daha ne "saatler", ne "anlar" var sizin!
Sayfa 661Kitabı okuyor
Yine de bir skandala susamışlığın ötesinde, daha ciddi bir durum söz konusu gibiydi: Genel bir gerginlik, hatta nefrete varan bir öfke duygusu egemendi; herkes her şeyden bıkıp usanmıştı sanki. Genel bir arsızlık, zorlama denebilecek bir şekilde yoldan çıkmışlık, ahlak kurallarına boş vermişlik egemendi.
Sayfa 581Kitabı okuyor
... ne yapacağını bilmeden, ama kesinlikle bir şey yapacağını bilerek, bunu bütün varlığıyla hissederek olduğu yerde öylece duruyordu.
Sayfa 561Kitabı okuyor
... yüreğinde müthiş bir ağırlık, ruhunda kör, sağır bir umutsuzluk, uyumadan, düşünmeden iki saat yattı.
Sayfa 557Kitabı okuyor
Ama şimdiki durumda bir iki kuşağın sefih bir yaşam sürmesi gerekiyor: İnsanı korkak, acımasız, kendini seven bir çamura dönüştürecek, değer ölçülerinin hiçe sayıldığı, en aşağılık cinsinden sefih bir yaşam gerekli bize. Onları buna alıştırmak için, bu noktada biraz "taze kan" da gerekebilir.
Sayfa 530Kitabı okuyor
Şigalyovculuk tanıdık geldi mi?
Eğitime de, bilime de gerek yok! Bilim hiç olmasa, eldeki malzeme bin yıl yeter; ama boyun eğme öğretilmeli. Dünyada eksikliği duyulan şey bu: Boyun eğme. Eğitim açlığı aristoratik bir duygudur. Birazcık aile, birazcık aşk... derken alın size özel mülkiyet arzusu! Bütün bu arzuları bastırıp yok edeceğiz; buna karşılık sarhoşluk, dedikodu, muhbirlik teşvik edilecek... sonuçta eşi benzeri görülmemiş bir sefahate yuvarlanacak toplum; deha daha kundaktayken yok edilecek. Her şey aynı paydada eşitlenecek. ... Tam bir boyun eğiş, tam bir kişiliksizleme.
Sayfa 527Kitabı okuyor
Despot olmamak ellerinde değildir bunların, neden oldukları ahlaksızlık, her zaman sağladıkları yarardan daha çok olmuştur...
Sayfa 526Kitabı okuyor
Hangi şeytan için gerekli oldum ben size?
Sayfa 523Kitabı okuyor
gece
ıslak caddede
kaç defa söyledim kendi kendime
"acaba hayat gölgelerimizin içini mi renklendiriyor
yoksa biz gölgelerimizin gölgesi miyiz?"
karanlığın dalgalarında etrafımda gezinip duran
ey şaşkın ruhlar
gölgem nerede?
"yalnızlık korkusunun ışıkları parlıyor billur sesimin
suskunluğunda"
gölgem nerede?
Sayfa 162Kitabı okuyor
-gölgeler dünyası-
gece
ıslak caddede
sessizliğinde hoş kokulu toprağın
sabırsızca birbirine sarılıyordu gölgelerimiz
dün geceki çiy şarabından sarhoş çiçekler gibi
firardalardı sanki bizden duydukları acıyla
hiç söylemediğimiz şarkıları
yüreklerimizin sessizliğinde
öfkeyle söylediğimiz şarkıları
şevkle
fısıldayarak söylüyorlardı
lâkin gölgelerden uzakta
âşıkların hikâyelerinden
bir ayrılıp bir birleşmelerinden habersiz
yorgun varlıklarımız kendi durağanlıklarında
şekil veriyorlar hayata
Sayfa 161Kitabı okuyor