Ödünç sevinçlerden bize kalan
Sonsuz grilikler oluyor yalnız
Ve bir çocuğun hüznüne kazınıyor
Gülüşlerimizin paramparçalığı
Sesimin sislenmesi bundandır
Varoluşunun temel talebiydi sevgi. Ama hiç sevgi görmemiş ve zaman içinde katılaşmıştı. Sevgiye ihtiyaç duyduğunu fark etmemişti bile. Şimdi de bilmiyordu bunu. Sadece sevginin nasıl ifade edildiğini görmüş, yüreği hoplamış ve ne kadar güzel, yüce ve muhteşem bir şey olduğunu düşünmüştü. (S.18)
“Ne kadar kitap okumuş olsak da yine de hiçbir şey okumadık diyebiliriz. Aklımızda bir dolu isim, bir sürü kitap ismini tutamayabiliriz; ama asla ve asla unutamayacağımız kitapların başında Martin Eden vardır. Kelimelerini ve ruhunu gerçekten bildiğimiz kitapların başında yer alır. Gene harika bir kitap okuyorsunuz.
Ruhunuzu aydınlatması dileğiyle iyi okumalar.”:::!!!