Yakup Tatlılıoğlu
@Myakup_
Kendimizi geliştirecek ve milli değerlerimizi kaybetmeyecek biçimde okumayı öğrenmeli ve uygulamalıyız.
Van
30 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Ölüm hiçbir şeydir. Asıl korkunç olan hiç yaşamamış olmaktır."
-VICTOR HUGO
Okur Takip Önerileri
Giovanni bir gayretle dikilir, bir eliyle üniformasının yakasını düzeltir camdan dışarı son bir göz atar, yıldızları son kez görebilmek için fırlatılan küçük bir bakıştır bu. Sonra, karanlıkta, hiç kimsenin kendisini göremeyeceğini bilmesine rağmen, gülümser.
Sayfa 232 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İnsan hayatta her istediğini elde edemezdi ki, yaa, evet, insan hayatta her istediğini elde edemezdi ki, öyle mi Simeoni?
Sayfa 231 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Çünkü açık havada, kargaşanın ortasında, henüz genç ve sağlıklı bir bedene sahipken, zafer borularının öttüğü anda ölmek güzel olabilir; ama bir hastane koğuşunda uzun uzun acı çektikten sonra ölmek daha kötüdür herhalde
Sayfa 230 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Drogo hiç kıpırdamadan uyuyan küçük çocuğu seyretti, yüreği derin bir hüzünle doldu. Kendini böyle uykuya dalmış bir biçimde düşünmeye çalıştı, gözünün önüne hiçbir zaman göremeyeceği çok özel bir Drogo geldi. Kendi bedeninin hayvansı biçimde çökmüş, karanlık kaygılarla sarsılan, zorla soluyan görüntüsü, yarı açık ve sarkık ağzı gözünün önüne geldi. Halbuki o da bir zamanlar, bu çocuk gibi uyumuş, o da zarif ve masum olmuştu.
Sayfa 226 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
sonuçta dünyada yapayalnızdı ve onu kendisinden başka sevecek kimse yoktu.
Sayfa 227 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Tüm yaşamı, dünyadan tamamen tecrit edilmiş bir şekilde orada geçmişti; otuz yılı aşkın bir süre düşmanı beklemek için kendini her türlü zevkten mahrum kılmış, şimdiyse, tam düşman gelirken kovulmuştu.
Sayfa 224 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Drogo yoğun bir biçimde böyle şeyleri düşünmekteydi. Yatağından kalkıp sallanarak pencereye gitti. Biraz başı dönüyordu ama, uzun süre yattıktan sonra ayağa kalkıldığında, insanın iyileşmiş olsa bile böyle başının döndüğünü düşünerek teselli buldu. Gerçekten de o baş dönmesi hissi bir süre sonra yok oldu ve Drogo, bütün görkemiyle güneşi seyredebildi.
Sayfa 210 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Drogo'nun eski arkadaşları, artık yaptırdıkları evlerin eşiğinde durup, kendi kariyerlerinden memnun, yaşam nehrinin akışından hoşlanmakta, çoğunluğun burgacında kendi çocuklarını ayırt etmekten zevk almakta, onları daha hızlı ilerlemeye, başkalarının önüne geçmeye, yarışı önde bitirmeye yöneltmektedirler. Buna karşılık Giovanni, umudu her an biraz daha azalmakla birlikte, hâla beklemektedir.
Sayfa 207 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
düşmanın âni bir saldırısı varsayımı üzerine bitmek bilmez tartışmalara girmeye alışmış olan bu subayların çoğu sevinç ve neşe dolu bir yüzle yola çıkıyorlar; kalan arkadaşlarına tuhaf tuhaf göz kırpıyor, eyerleri üzerinde dimdik durarak küstahça, bölüklerinin başında vadiye doğru uzaklaşıyor, kalelerine son bir kez olsun bakmak için başlarını bile geri çevirmiyorlardı.
Sayfa 170 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Odasında yalnızdı, annesi kilisede dua ediyordu, kardeşleri uzaktaydı, yani dünyada herkes Giovanni Drogo'ya hiç de aldırmaksızın yaşayıp duruyordu.
Sayfa 149 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Öylesine, aylak aylak kırlarda dolaşmak ne güzeldir kim bilir. Küçük bir yolda; yanından atınızla geçtiğinizde size selam verecek güzel bir kızın olması da çok hoş olmalıdır. Ama bu çok gülünç bir fikirdir, Bastiani Kalesi'nde yaşayan bir subayın böylesine aptal şeyler hayal etmesi düşünülemez.
Sayfa 145 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Yeniden bahar gelmişti. . Daha şimdiden, sabahları, herkesin unutmuş olduğu kuş cıvıltıları duyuluyordu. Buna karşılık, kargalar artık kalenin düzlüğünde durup mutfaktan atılacak artıkları beklemiyor, canlı avlar peşinde vadilere yayılıyorlardı.
Sayfa 143 - İletişim YayınlarıKitabı okudu