Mısra Mısra
@MisraMisra
ben tarafsız değilim
açık seçik taraf tutuyorum
yobazlığa karşıyım ırkçılığa karşıyım gericiliğe karşıyım insanların sömürülmesine ve savaşa karşıyım
sosyalizmden sevgiden kardeşlikten aydınlıktan yanayım
Mina Urgan
Antalya, 1980
584 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
NE ÇIKAR ATEŞ BÖCEĞİ SANSALAR BİZİ...
Düşünüyorum da,
Sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek.
Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi,
Naif yönlerimizin keşfedilmesi,
Cesaretsizliğimizin anlaşılması,
Korkularımızın paylaşılması,
Sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
Kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız.
Ve
En çok, af ya da bir başka yolla çıkışını düşünmek hoşuna gidiyordu. Hiç ummadıkları anda af olmuş. Açılmış kapılar, millet sevdiklerine kavuşmuş. O da çıkıyor. Kapıda gözyaşlarıyla bekleyen Fatmasının tombul, beyaz elini eline alıyor, "Sus," diyor, "ağlama. Bak, çıktum.
Sayfa 87 - Everest Yayınları / 19. Baskı
Toklukla birlikte 72. Koğuş'a edep, haya, ar, namus da girmişti.
Sayfa 72 - Everest Yayınları / 19. Baskı
Okur Takip Önerileri
"Her zaman tok olmak ne iyi!"
"İnsan rahatça uyuyor... "
"Ben aç yattım mı kötü kötü rüyalar görürüm nedense. Ya uçurumdan yuvarlanırım, ya kolumu aslan, kaplan koparır, ya yılan sokar."
Sayfa 50 - Everest Yayınları / 19. Baskı
Bunlar Allah'ın cebinden peygamberi çalarlar. Bir kere alıştırdın mı bitti. Sendeki yürek zaten muhallebi, boyunlarını büktüler de başladılar mı ağlamaya dayanamazsın. Brak, Allah'ın acımadığına sen mi acıyacaksın ?
Sayfa 23 - Everest Yayınları / 19. Baskı
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde
Buluşmak seninle bir akşam üstü
Umarsız şarkılar, dudağımda bir yarım ezgi
Sığınmak gözlerine, sığınmak bir akşamüstü
Gözlerin bir çığlık, bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi
Bir orman, bir gece kar altındayken
Çocuksu, uçarı koşmak seninle
Elini avcumda bulup yitirmek, yitirmek
Sığınmak ellerine, sığınmak bir gece vakti
Ellerin bir martı, telaşlı ve ürkek
Ellerin fırtınada çırpınan bir beyaz yelken
Bir kenti böylece bırakıp gitmek
İçinde bin kaygı, binbir soruyla
Bitmemiş bir şarkı, dudağında bir yarım ezgi
Sığınmak şarkılara, bir ömür boyu
Gözlerin bir çığlık, bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi
Ellerin bir martı, telaşlı ve ürkek
Ellerin fırtınada çırpınan bir beyaz yelken
Sayfa 40 - Doğan Kitap / 1. Baskı
"Vatanın kurtulması mı daha önemli, çocukların iyileşmesi mi, sen söyleyiver!" dedim.
"İkisi de önemli," dedi annem. "Nasıl ki vatansız çocuk olmazsa, çocuksuz da vatan olmaz. İkisi de önemli, ikisine de sevin, sevinmek parayla mı?"
Sayfa 95 - Kronik Kitap / 4. Baski
"29 Ağustos 1526 tarihindeki Mohaç zaferi Avrupa tarihinin değiştiği bir olay, Türklerin imparatorluğunun zirve noktası olarak kabul edilebilir. Yaklaşık 400 yıl sonra, 30 Ağustos 1922'deki Dumlupınar Başkumandanlık Meydan Muharebesi'nde kazanılan zaferse, Türklerin Küçük Asya'daki anavatanlarını savunmalarının zaferidir ve beklenen bir başarıdır. Hatta şunu da ifade edebiliriz; 26 Ağustos 1071 Türklerin Anadolu'ya giriş tarihidir;
26 Ağustos 1922 ise Anadolu'dan asla çıkmayacağımızın belgesidir."
İlber Ortaylı
Sayfa 89 - Kronik Kitap / 4. Baski
"Kütahya-Eskişehir yenilgisinden sonra, n bütün birlikler yeni ricat düzeniyle Sakarya Nehri'nin doğusuna çekilmişti. Yunan ilerlemesinin burada karşılanması uygun görüldü. Sakarya Meydan Muharebesi'ndeki strateji, daha gevşek olan Yunan güney hattına gizlice yönelmekten ve kuvvetleri süratle yığmaktan geçiyordu.
23 Ağustos ile 13 Eylül arası, yani 22 gün 22 gece süren savaş 900 yıllık Türkiye tarihi açısından en kanlı ve en inatçı direnişti. 100 kilometre genişliğindeki cephede atılan topların sedası yer yer Ankara'dan bile duyuluyordu. Ancak TBMM ordusunun sayıca tek üstünlüğü olan süvari kuvvetlerinin süratli ve ani hareketi çok kısa sürede Yunanların gerilemelerine neden oldu.
11. ve 12. yüzyıllardaki fatihlerin torunları ana yurdu savunmayı da bilmişti. Mühimmat ve teçhizat sıkıntısı içindeki Meclis Hükümeti bu zaferle kendine geldi."
İlber Ortaylı
Sayfa 67 - Kronik Kitap / 4. Baski
Ben evde ne istesem annem "Hele savaş bitsin" diyordu. Ben de yapacağım her şey için "Hele savaş bitsin" diyordum. Ama Mustafa Kemal öyle değildi, yapacakları için hiçbir zaman savaşın bitmesini beklemiyordu.
Sayfa 63 - Kronik Kitap / 4. Baski