Hatice Aleyna Özpolat
@Kitapdostuhatice
364 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Dünyada iki tür insan vardır: yaşayanlar ve yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek ölümü, katılmak ise yaşamı simgeler.
Sayfa 161 - Metis YayınlarıKitabı okudu
“Hissiz olamıyorsan hissiz gibi davran, bu seni güçlü gösterir.”
Sayfa 164 - Ephesus YayınlarıKitabı okuyor
Hayat denen şey ölüme ince bir iple bağlıyken beş yıl sonrasının hayalini kurmak cahil cesaretine örnek değildi de neydi?
Sayfa 130 - Ephesus YayınlarıKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“Sülaymaniye’de Bayram Sabahı,” şairliğe hevesli babamın en sevdiği eseriydi Yahya Kemal’in. Bazı mısraları bugün bile ezberimdedir.
Gecenin bitmeğe yüz tuttuğu andan beridir,
Duyulan gökte kanad, yerde ayak sesleridir.
Bir geliş var!.. Ne mübârek, ne garib âlem bu!
Hava boydan boya binlerce hayâletle dolu.
Her ufuktan bu geliş eski seferlerdendir;
O seferlerle açılmış nice yerlerdendir.
Bu sükûnette karıştıkça karanlıkla ışık
Yürüyor, durmadan, insan ve hayâlet karışık;
Kimi gökten, kimi yerden üşüşüp her kapıya,
Giriyor, birbiri ardınca, ilâhi yapıya.
Sayfa 556 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Allahın evine bakıyordu Sultan, bir adım gerisinde Mimarbaşı Sinan. O Sultan ki, Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesiydi. O Sultan ki, üç kıtanın sahibi, Osmanlı İmparatorluğu, cihan hükümdarı, Yavuz Sultan Selim’in tek oğlu, Kanuni Sultan Süleyman’dı. O Sultan ki, imparatorluğu fersah fersah büyütmüş, cihana nam salmıştı. O Sultan ki, Sinan’ı mimarbaşı yapmış, ona imparatorluğun bütün kapılarını açmıştı. Ona hazineler vermiş, yapılar istemişti. Ona yetkiler vermiş, şehri yeniden imar et, demişti. Elbette bir adım gerisinde duracaktı onun Sinan; baş eğik, el pençe divan.
Sayfa 552 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Cinayet işlemek, ölenleri geri getirmez, sadece ölümü yüceltirdi.
Sayfa 521 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Güzel konuşmuştu Namık; işin acı tarafı, ölümü yoldaş seçen birileri varsa onlar bizlerdik aslında. Cinayetler belirliyordu yolumuzu, aklı karışmış katiller, öldürmekten medet uman çaresizler, vahşetin gizemine kapılmış ruhlar. Onların peşinden koşuyorduk kurbanlarının kan izlerini takip ederek… Nasıl ve neden öldürdüklerini anlamaya çalışarak. Ulaştığımız yerde adalet değil, hayal kırıklığı vardı.
Sayfa 490 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Sanırım bizden hâlâ kuşkulanıyorsunuz.” Haksızlığa uğramış birinin duygusallığı vardı sesinde. “Ama yanılıyorsunuz. Biz kimseyi öldürmedik. Yapmayı önerenler yıkmaz Nevzat Bey, bir şehrin katledilmesine karşı çıkanlar o şehirde yaşayanları katletmez, yaşamı savunanlar ölümden çare ummaz.” Gözleri çakmak çakmak olmuştu. “Biraz empati kursaydınız, siz de anlardınız bunu. Kusura bakmayın ama peşin hükümler sizin de aklınızı başınızdan almış. Afiş astığımız, yürüyüş yaptığımız, dernek kurduğumuz için bizi terörist sayıyorsunuz. Her kötülüğü yapabilecek eli kanlı katiller olarak görüyorsunuz. Oysa savunduğumuz sizin de şehriniz. Bakın, Balat’ta doğmuşsunuz, en yakınlarınız bu şehrin mezarlarında yatıyor, en güzel anılarınızı burada yaşamışsınız… Biz sizin de hayatınızı savunuyoruz. Hayır Başkomiserim biz kimseyi öldürmedik. Çünkü ölümü yoldaş seçenlerin ölümden başka kazanacakları zafer yoktur.”
Sayfa 489 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Ölülere bakmak sizi etkilemiyor” dedim tabutun kapağını örtmeye çalışırken. “Alışkın mısınız cesetlere?”
“Ölülerden kimseye zarar gelmez Başkomiserim. Kötülük canlılardan gelir, yoldan çıkmış kullardan.”
Sayfa 456 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Önemli olan dışımızdakiler değil ki Nevzat. Önemli olan biziz. Bizim hissettiklerimiz. Dışımızdakiler birer uyarıcı. Kusura bakma ama Evgenia da öyle. Senin yaşama sevincin, iraden adına ne diyeceksek, işte o duygu olmasa, Evgenia’nın güzelliği, iyiliği ne kadar etkileyici olabilir? Ne kadar güzel söyledin insan ruhunun yarası dikiş tutmaz diye… Aynı zamanda ruhun yarası, bedeninkinden daha etkilidir, daha ıstırap verici. Bu acı o kadar güçlüdür ki, insan başka dünyalara dönüp bakamaz bile… İstese bile yapamaz bunu.”
Sayfa 295 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Evet, ruhun yarası hiçbir zaman tam olarak kapanmıyor. Beden daha çabuk onarıyor kendini. Kalbin attığı sürece vücut iyileşebilir. Oysa ruhun bir kez darbe aldı mı, o yara dikiş tutmuyor. Sonuna kadar kendi kendine kanamayı sürdürüyor. Ama öte yandan, hayat da devam ediyor. Ben yeniden başlayamam sanırdım. Başka bir kadın olmaz, başka birini sevemem sanırdım. Oluyormuş…”
Sayfa 294 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“…iktidar kanla beslenen bir organizmadır. Kendisini yöneten insanları güç kadar kötülükle de ödüllendirir…”
Sayfa 200 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bazı ilişkiler sonlanırken kalpte farklı yaralar açar. Bazen bir insanı kaybettiğimizde o insanın hayatımızdan çıkışına değil, bir kişi tarafından değersiz bir varlık olarak görülmemize yanarız. Bizi asıl inciten, bir insanla aramızın bozulması değil de yanlış tercihler yapma ve başarısız olma ihtimalimizdir. Ne komik, sanki bir çeşit yarıştaymışız gibi…
Sayfa 51 - Ephesus YayınlarıKitabı okuyor
İnsanı iyi bir varlık olarak kabul edenler, genellikle cinayet karşısında şaşkınlığa düşerler, “İnsanlık bitmiş” gibilerinden cümlelerle yazıklanır dururlar. İnsanı kötü bir varlık olarak görenler içinse durum daha basittir, olanları yadırgamazlar. Onlar için yapılacak tek eylem vardır: Katili ve suçluları acımasızca cezalandırmak.
Sayfa 178 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ölüm de tıpkı evlilik gibi, doğum gibi yaşamımızı tümüyle değiştiren, hayatın anlamını bir kez daha düşünmeye çağıran olaylardan biridir. Hele bu ölüm, cinayet sonucunda gerçekleşmişse insanın kendisine şunu sorması kaçınılmazdır: Neden? Katilin kurbanı hangi sebeple öldürdüğü değildir sadece merak edilen. Bir insanın başka bir insanı öldürmesi, öldürebilmesidir daha çok. Merak orada da kalmaz, mutlaka katilin karakterine, iyi biri mi yoksa canavar ruhlu bir psikopat mı olduğuna kadar uzanır. Katil ister iyi biri olsun, isterse kötü, fark etmez, sorgulama insanın analizine kadar varır.
Sayfa 177 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu