Sindire sindire okumaya çalıştığım bir kitap oldu. Altı ayrı travmatik olayı tek bir paydada birleştirmeye çalışırken genç yaşta bu kadar iyi kalem tutmak bence kolay değil. Bunu yaparken birçok konuya vakıf oluyor ve duygularınızı siz istemeseniz de hikayeye ortak edebiliyorsunuz. Kitap bir babanın ilgisizliğinden bahs ediyor gibi görünse de aslında yoksul bir ailede varlığını sürdüren bir çocuğun trajedesiyle karşılaşıyorsunuz. Hikaye çok güzel kurgu çok iyi ve öylesine yazılmış tek bir cümle yok. Kalite ne zaman anlaşılır biliyormusunuz?
Bir kitabı okuyup kurduğu cumlerlerle tanıştığınız zaman. Nasıl olduğunu anlamadan sayfanın sonuna gelmişseniz doğru yatırım yapmışsınız demektir...
"Kimseden şikâyetçi olmadım. Kimse şikâyetin var mı diye sormadığı için değil çünkü henüz kimse çocukların kendilerini sevmeyen babalarını sevgisizlikten yargılayabileceği bir mahkeme kurmamıştı."
"Her gün bir önceki günden daha az acı çekmek için yaşamaya çalıştığım bir hayattı bu. Ben sıçarım böyle hayata dediğimde, hayat benim ağzıma sıçıyordu."