Zadig, yıldızlara bakarak yolunu çiziyordu. Doğada gerçekte mini minnacık bir noktadan başka bir şey olmayan yeryüzü, açgözlülüğümüze onca büyük, onca asıl gözükürken, o , gözlerimize ancak zayıf bir kıvılcım gibi gözüken bu engin ışık kürelerine hayranlık duyuyordu. O zaman insanları, gerçekte oldukları gibi, küçük bir çamur topu üzerinde birbirlerini yiyen böcekler olarak düşünüyordu.