"İnsanlar babalarından çok, zamanlarının çocuklarıdır." demiş Marc BLOCH. Yani demek istediği; "gelin neşe içerisinde küreselleşelim..." ve fakat aynı zamanın dayattıklarına mahsur kalıyor olmaktan kaynaklı kardeşliğe, pek birbirimizi anlamasak DA atadan gelen bağa verdiğimizden daha fazla değer atfetmemizde daha muteber olan nedir? Kader ortaklığı mı? Eğer öyleyse babalarımızı unutmadan aynı safta olmanın bilinciyle ve farklılıklarımızdan arınmadan bir kardeşlik tesis ederek kardeşliğimiz ve babalarımız için döğüşmemiz gerekecek.. Fakat zamanı bir nimet olarak göreceksek, babalarımızı bir kenara bırakarak (soysuzlaşarak) ganimet peşine düşeceğiz demektir. Ve nimet; ganimet sona erdiğinde "zillet" olacaktır.
kimlik problemi, ancak rol ile mesafeyi ayarlamakla çözüme kavuşur; kimliksizleşerek-soysuzlaşarak değil.
