H̷a̷s̷a̷n̷
@H2e2
...
Bursa
Bursa, 16 Şubat 1983
1638 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ah!
Ölülerin nerede yattığı değil, hayattayken nerede ve nasıl yaşadığıydı esas mesele. Mezarlıklar ne ka dar uzağa taşınırsa taşınsın, diriler de kendi mezarlıklarında yaşamıyorlar mıydı?
Sayfa 205
Ne dünya bütün sözlerin tutulabildiği ışıltılı bir yer, ne hayat hayalleri gerçek kılan revnaklı bir peri çubuğu.
Sayfa 203
Okur Takip Önerileri
Görmüyor musun? Ölüyorum yalnızlıktan.
Evrendeki en hacimli kalabalığı, yalnızlıktan gebermek üzere olan insanlar oluşturuyor.
Sayfa 194 - Başlık:Kaybedenler kulübü yolda filmindem bir replik
Şehirlere bombalar yağıyor, pazaryerleri ağır silahlarla taranıyor, kan gövdeyi götürüyor ama sanki kimsecikler ölmüyordu. O zaman insan kendini kanalı değiştirince bitiverecek bir film izlermiş, hani ortada yası tutulacak kayıp yokmuş gibi hissediyordu. Ama yas, ormana bırakılsa da evini bulan köpekler gibi, çağrılmasa bile adresine koşmayı bildiğinden, yine de göğsün altında, yumruk büyüklüğünde, eğreti bir sızı duyuluyordu. Toprağa benzeyen bir kokusu vardı bu sızının. Cinayetleri spikerler değil, ekseriyetle o haber veriyordu.
Sayfa 193
+1
Ne var ki yolculukta,
Her sefer ağlatır beni,
Ben ki yalnızım bu dünyada?
Sayfa 188 - Orhan Veli - yolculuk
İstemez!
Yaşarken içime dikenler ekenler, mezarıma gelip temizlerler mi hiç değilse otlarımı?"
Sayfa 179
"İntihar etmeyeceksek içelim bari."
Adalet Ağaoğlu / Bir Düğün Gecesi
H̷a̷s̷a̷n̷ tekrar paylaştı.
Dünyada (kokuşmuş çöplükte) adına insanoğlu denilen, anlamının içi boşaltılmış, toz pembe olumlamalar yaparak kendi kendine olmayan gürültüler oluşturup vahşetin sesine kulak kapatan mahluk, şımarık çocuğuna dur deme cesareti gösterebilirse;
YANMIŞ KOL!, YANMIŞ BEBEK!, YANMIŞ HERHANGİ BİR ŞEY GÖRMEZSİNİZ!
Görmeyi istemediklerinizin bir kurgu değil gerçek olduğunun farkında mısınız?!
Gerçi hayat bana öğretmişti; kul kurar, felek gülerdi. Her ilmeğini planlayarak ördüğünüzü sandığınız atkı, gün gelir boynunuza dolanıverirdi. Ölüm diye bir şey vardı çünkü. O varken yarın ne demekti, planlar neye yarardı!
Sayfa 149
+1
"Tanışmak diye bir şey yok" diye omuz silktim. "Kimse tanışmıyor, herkes kendini görünmek istediği gibi tanıtıyor sadece."
Sayfa 144
+1
İçimde, mevsimsiz bir dökülme ihtiyacı kıpırdandı. Batmamak için ağırlıklarımdan kurtulma arzusu. Ya da belki gerçeği gizleyemeyecek kadar yorgundum sadece.
Sayfa 120
Gelmiş Bulundum
Herkes kendini sahibi, en azından parçası addetmeyi beceriyordu da, sanki bir ben, bu dünyaya geçerken uğramıştım.
Sayfa 110
Yaşamak, düşmekle kalkmak arasında geçirdiğiniz korkulu, ümitli, telaşlı zamanın adı. Düşüp düşüp kalkma sanatı.
Sayfa 109
+1
İnsan denen mahlukat, kendine başkasının gözünden bakmaya başlayınca nasıl da çirkinleşiyor.
Sayfa 97