Acı hakikaten güvenilir bir ölçütü, “ canlının görünümlerinde hakikat ile sahteyi birbirinden ayırmanın bir aracı”dır. Ancak gerçek bir aidiyetin tehdit altında olduğu yerde belirir. Yani acı olmadığında körüzdür, hakikate ve bilgiye ulaşamayız: “Koptuklarında acı veren bağlar hakikidir, et haline gelmiştir. Insan acı çektiği durumda gerçekten mevcuttur, orada -bilerek ya da bilmeyerek- sevmiştir de.