Sibel Güneşdoğdu
@Fabl
Binlerce kitabın okuru, binlerce sözcüğün yazarı...
Geliştirici Kitap Editörü/ Yazar
DM'den Yazmayın Lütfen
İstanbul
270 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Canımın içi, hayatımın anlamı; dünüm, bugünüm, yarınım; her günüm... İçimden gitmeyenim, yüreğimi delip geçenim... Seni çok seviyorum annem...
Okur Takip Önerileri
Gitmek / Buğu
Az önce önünden geçen kadını ilgiyle inceledin. Derisi büzüşmüş yüzünün görüntüsü buruşuk bir muşambaydı sanki. Eski yüzlü kumaşlar vardır ya hani, yıpranmış döşemelikler, işte kimi insanların eski yüzlü olduğunu düşündün, hatta onun böyle doğduğunu, hiç genç olmadığını. Uzaklaşmaktaydı ama görüntüsü asılı kaldı gözlerinde, içine battı bakışlarındaki hüzün yüklü ışık, canın acıdı. Üst dudağı çizgiydi, ince bir çizgi, öpülmemiş, öpülmeye değer görülmemiş, gün geçtikçe unutmuş unutulmuşluğunu. Mutsuzluklar göçertirdi bir kadını. Özenerek diktiği, göğüs bölümünü balgümeciyle süslediği geceliğini giyip gitgide buzlaya dönüşen yatağına suçlu suçlu sokulduğu gecelerde itilip kakılmak, ipince dudaklarından, tahta gibi gövdesinden, varla yok arası memeleri yüzünden suçlanmak. Asmadaki bir salkım mor üzümün tanelerini sarmalayan buğuyu silmek gibi kolay mı yaşamdaki yanlışlıkları silmek?
Sayfa 55Kitabı okudu
KAN PORTAKALI
Doktor konuşuyor. İlk tümcelerden sonrasını duymuyorum artık. Adamın dudaklarına odaklanmış gözlerim, annemin korku bulamacı bir renge boyanmış yüzüneyse hiç bakamıyorum.
“Akciğerin sol lobunda portakal büyüklüğünde kitle...”
Portakal büyüklüğünde... Kan portakalı mı? Portakal bahçelerindeki tüm portakallardan nefret ediyorum o
Sayfa 85Kitabı okudu
En çok annesinin desteğine gereksinim duyar kız çocukları. Kadın olma yolunda onaylanma, dünyaya meydan okuma, sağlam durma, yıkılmama kararlarının ardında hep bir kadın vardır; yürekteki gücü solduran ya da yeşerten, durduran ya da ateşleyen... Kadınları yetiştiren çoğu kadın, ellerindeki kudretin farkına varsa değişiverecek sistem, özgüven yoksunluğu, korkular, kaygılar mutluluğa dönüşecek, kendini arayan yitik ruhlar huzura kavuşacak. Dünya kadınlarla güzel; gücüne inanan kadınlarla. Her doğan günde kadınlarımızın hak ettikleri değerlerle sarmalanması dileğiyle...
Ayrılık Sevdaya Dahil
açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvalanmış
içimde keder
uzak bir telefonda ağlayan
yağmurlu genç kadın
Sonra bir suskunluk çöktü, masanın orta yerinde bekledi bir süre. Sokaktan sesler yükseldi, bir kavganın dumanı tüttü, camlar indi kaldırıma. Bir kadın çığlık çığlığa bağırdı, “Yapma,” diye yalvardı.
Karşı binanın balkonunda oturan iri yarı adam en sunturlusundan bir küfür salladı aşağıya, karanlıkta yerini bulamadı uygunsuz sözcükleri. Rakı içtiler, kenara ittiler kavgayı, kırılan camları, boşlukta asılı kalan küfrü...
Sayfa 44Kitabı okudu
Çok yalnızım, korkunç bir yalnızlık…”
Alfonzo sustu, kızların yüzüne baktı. Biricik, elini onun elinin üstüne koydu, dostlukla sıktı. Yüzündeki anlam “Yanındayım, seni anlıyorum,” diyordu.
“Sanırım ben küçük bir çocuğum hâlâ; korunmak, sevilmek isteyen, karşısındaki insan tarafından vazgeçilmez olmayı arzulayan ve aradıklarını hiç bulamayan… Mutlu olduğumu düşündüğüm anlarda bile, farkında olmadan hep içim acıyor,” dedi Alfonzo ve sözlerinin etkisinden sıyrılmak ister gibi ekledi:
“Hadi, bi yolluk daha içelim, sonra da dağılalım.”
Renk atıldı:
“Dağılmadık mı zaten?”
Bir ah çekti Alfonzo. Gökyüzüne kaldırdı başını, yıldızları saydı:
“Bir, iki, üç, bin, milyon, milyar… Bunca yıldız gökyüzüne sığıyor da bir ben mi sığamadım dünyaya be?”
Sayfa 45Kitabı okudu
"...Bulut geçti, gözyaşları kaldı çimende
gül rengi şarap içilmez mi böyle günde
seher yeli, yırtar eteğini gülün
güle baktıkça çırpınır yüreği bülbülün
bu yıldızlı gökler ne zaman başladı dönmeye
kimse bilmez, kimse bilmez..."
Ömer Hayyam
"... Nehirler daha uysal akar,
Bir çiçek nasıl açılıyorsa kendiliğinden
Bir kuş nasıl uçuyorsa
Öyle sever, çalışır insan,
Kıraçlar çarptıkça dağlara
Gül göçürür şafağından
Doğanın altın şafağından
İnsanın altın şafağından
Tarihin altın şafağından
Bir kırıldık daha da kırılırız
Kimse dakunamaz bizim suçsuzluğumuza."
Sayfa 113Kitabı okudu
"... Hiç bilmedim, konuştuklarımdan ne anladın,
ormanın korkunçluğunu söyledim, ovanın serinliğini sustum, sen uzun bir uyku uyudun, ben düş gördüm..."
Sayfa 67Kitabı okudu
