"insan bir öfke anında arkadaşını, bir buhran dakikasında kendini öldürebildiği gibi, aşk denen hastalığın şiddetlendiği bir sırada da istikbalini, halini, mazisini, her şeyini feda edebilir."
Öylesine cümleler kurmuşki sevgili shakespeare, aşka inancınız yoksa dahi o dakika ikna olmuş buluyorsunuz kendinizi ama işte...
Bu cümlemi tamamlarsam altından kalkamayacağım bir özür borcu edineceğim hissediyorum. Susuyorum hocam :)