“Lüzumu yok gözyaşı dökmenin,
Yada beyhude serzenişlerin:
Bu adam sevdiğini öldürmüştü,
Ve bu yüzden de ölmüştü.”
Karısı tarafından terk edilen ve bunu kabullenemeyip karısını katleden adam idama mahkum edilir.
“Oysa herkes öldürür sevdiğini,
Bunu böyle bilin,
Kimi hazin bir bakışla öldürür,
Kimi latif bir sözle,
Korkaklar öperek öldürür,
Yürekliler kılıç darbeleriyle!”
Dillere pelesenk olan bu dizelerin varoluş hikayesi insanı irite etsede, yazarın beslendiği acıları hissettiren aktarımı, başarılı betimlemeleri, tasvip edilmeyen bir durumdan doğan bu öyküyü yatıştırıyor içimde.
Hakikati yansıtan çarpıcı konusuna kapılıp bir solukta okuyacağınız bir eser, zira duraksamanıza izin vermeden alıp sürüklüyor sizi…
