Ah, hayatın bu kadar fedakârlığa değecek nesi ve ne mükâfatı vardı?
“İnsan eminim zannettiği şeylerde o kadar yanılır ki…”
Ah, bu dünyada herkes kendini, sadece kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
Okur Takip Önerileri
“O kadar zaman ben bu adamı tanımayarak yaşamışım, hem de son derece yakın bir hayatla…”
“Bir saat hiçbir şey düşünmemek! Bu kaybedilen bir zaman değildir.”
"Çok mutluyum, haklısınız. Ama bu mutlulukla ne yapacağım? Yalnız başıma benim için biraz fazla bu. Ben daha mütevazı mutluluklara alışkınım - çoğu zaman akşamları bir kitabım olur, bir arkadaşım, güzel bir mektubum, biraz da müziğim. Aslında bunlardır benim mutluluk diyebileceğim şeyler. Çoğaldıkları zaman onlarla ne yapacağımı bilemiyorum - başkalarıyla paylaşmak istiyorum. Bunca mutlulukla ne yapacağım?
Vasat yetenekler için yüksek makamlar tehlikelidir, kişi kendini aşmak zorunda kalırsa, kişiliği bozulur.
Varlığınız hemen hiç hissedilmiyor, belki siz de kendinizi yeterince hissetmiyorsunuz.
Zayıf noktalarını bilmeyenlerin kendilerini bilenlerden daha iyi hissettiklerine inanıyorum!
Çevresindeki hiçbir şey artık ilgisini çekmiyor ya da bıkkınlıkla dolduruyordu içini.
Aşk denilen şey meğer ne şiddetli bir ruh fırtınasıymış!
Aslında saadet o kadar büyük ve o kadar küçük bir şeydir ki buna sahip bazı kimseler kendilerinde bunun varlığından haberdar bile değillerdir.
Bu memlekette kızlar için ayıp olmayan ne var acaba?
Bir zayıf kuvvetlinin görüşünü hak olarak kabul etmek mecburiyetinde bulundukça hürriyet, adalet yerleşmiş olamaz.