Kendimi kaybetmiş bir halde, yabancı gibi bakıyorum, insanın, falan yaşta, bu yaşta ya da anımsanan olay sırasında sahip oldukları yaşta ölenlere baktığı aynı merakla inceliyorum daha doğrusu. Bu, yaşımın bir ayrıcalığı mı, yoksa tüm bir ömür boyunca, ben her an, sırtımı duvara dayadığım halde, kendimi arkadan görmek mutsuzluğu mu?