Biliyor musun
Dünyanın diğer ucuna gidebilirim.
Çöllere, kutuplara,
Balta girmemiş ormanlara,
Adını bile duymadığım dillerin konuşulduğu
En ücralara.
Belki günler sürer, belki aylar,
Belki yıllar.
Ama varsa ömrüm
Bi otuz kırk yıl kadar,
Yine de
Gidemem şu dünyada
Yüzyıllar da geçse
Bir yere sadece,
Kalbine.
Ayşe K.
- İnsan kendini öğrendi.
- Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı.
- Evet.
- İnsan paradan önce harcamayı öğrendi.
- Sonra harcayacağı bir şey kalmadı ve diğer insanlara baktı.
- Evet.
- Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı.
- Yani kendini harcadı.
- Evet.
- Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan...
- Heba...
- Dönemi başladı.
Bizim en büyük maharetimiz nefsimizden beraat kararı almaktır. Vicdan azabı dedikleri şey, ancak bir hafta sürer. Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kâfi mazeretler tedarik etmiştir.
İçinde şeytan dediğin o şeyin en kıymetli tarafın olmadığını nereden biliyorsun? Sizin gibi beş hissinden başka duygu vasıtası olmayanlar bu daimi korkudan kurtulamazlar. Asıl sebep ve illetlere varabilseniz göreceksiniz ki en zayıf tarafımız dışımızdadır. Gözümüzü kör eden yedi renktir, kulağımızı sağır eden sesler, ağzımızı paslandıran yediklerimiz, kalbimizi önce coşturup sonra durduran sonsuz koşmalarımızdır. Yüksek insan dışına değil, içine kıymet verendir.
"Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?"