Büşra
@Atkamalamzay
145 okur puanı
Kasım 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Bakıyorum. Ruhumuz dar bir şeridin içinden sızılarla geçiyor.
Tabiata yakın olmakta kabusu dağıtıcı bir güç bulunuyor.
İnsan; tabiattaki insan ve eşya dengesine bakarak ve inanç içinde yastığa başını emniyetle koyar. Orada kader rahatsızlık vermez.
Okur Takip Önerileri
Ama kendimi kovamıyorum. Kendimin içinden çıkıp gidemiyorum. Bedenim ruhumun betonu gibi, çık içinden çıkabilirsen.
Kalabalık bir saldasın
Arkandan bir şövalye gelir
Üzgün ve eski
Zincirlere benzeyen yanlışlarıyla
Tutarsa kolunu özgürlüğüne tutar
Sen savrulup gülmektesin
Bir dolmayan yanımız
Bir de her gün korkudan bir şeye
Dokunup kalıyoruz
Kanımızdan zehirli bir iğne geçiyor
Ve güneşten korkuyoruz.
Tanıdık geldi mi?
O çıplak dağda nasılsa kalmıştı ağaç.
Peşipeşine gelen kışları tek başına geçirir
İlkbaharlarda yalnızdır.
1967' den 2024' e. Değişmemiş.
İnsan, gittikçe daralan dünyasında neden mutsuz? Herkes artık gereğinden fazla büyüyor da onun için mi?
Saatlerce düşünülesi.
Küçücük oluşlarda, hemen yakınımızdaki selametlere koşacağımıza amansız gururumuza boyun eğip hazımsızlıklar içinde bir dolu ufak sıkıntının altında ufalandık durduk ve umutsuzluğun kapımızdan ayrılmaması için az mı çabaladık.
Bir iki adım daha atmamak için nasıl da direniyoruz. Dayandığımız şeylerin hangisi buna değerdi?
Faaliyet içinde geçen gece ve gündüzlerimizin bizi bıraktığı anlarda kalbimizi ele geçiren ve henüz mahiyetini anlamadığımız melal mi?