Bunca cehalet ve karanlık içinde insan anlayışına tek kalan kuşkucu veya en azından temkinli davranmak ve olabilir görünmeyen hiçbir hipoteze az veya çok teslim olmamaktır.
Ey, içine bakan gözlerimin yoksul gölgesinde kendini açıklayan gerçeklik! Her kopuşla adını
yineleten umut! Bir serin yaşlı-bahar özlemi, acı kar fırtınaları beklentisi kışlarda ve alıcısı
olmayan iki mevsime, zamanın kapanabilmesi devrimi!
Ömrümde bir kere sevdim, bir kere sevildiğimi hissettim.
O da bana ağır geldi.
Hastalıklı zihnim, yıpranmış bedenim buna izin vermedi.
O an anladım ki dünyada tek bir güzellik var.
O da bana yasaklı.
Bay F.
Bazen yorulur insan.
Gözyaşlarından.
Gözaltındaki artık alışmış olduğu morluklarından...
Umutlarından yorulur.Bitmek bilmeyen her gecenin sabahında, yatağında,kalbindeki ağırlıkla umut etmekten..!