"Hαчαt, dσkumα tєzgα̂hı gíвí вαsít вír şєч dєğíl. Dσkuduğun şєчí вír çєkíştє sσ̈kєmíчσrsun."
"Ben, Kirke", Madeline Miller'dan okuduğum ilk kitap oldu. Kitabın kendisi bir dönem neredeyse "Simyacı", "Küçük Prens", "Kürk Mantolu Madonna" gibi "modalaşan" kitaplarla yarışacak
İki çocuğu vardı, ikisini de açıkça görememişti. Ama belki de hiçbir anne baba evladını gerçekten göremez. Baktığımızda sadece kendi hatalarımızın bir yansımasını görüyoruz.
Ben tedbirli değildim. Pervasızdım, düşüncesizdim. Bu adam başka bir bıçaktı, bunu hissedebiliyordum. Başka bir türdü ama yine de bir bıçaktı. Umurumda değildi. Ver şu bıçağı bana, diye düşündüm. Bazı şeyler, uğurlarına kan dökülmesine değer.