Sevmek, öğrenilecek bir kavram haline geldi, doğamızda saklıydı halbuki...
Sevmek hiç bu kadar zor olmamıştı, bu kadar uzağa düşmemişti kalbinden insan.
İnsan tuhaftır. Hem unutmak istediğini söyler hem unutmak istediği meseleyi, kişiyi -her neyse- sabahtan akşama cümlelerinde taşır. Bu bir unutma değil unutmama çabasıdır ve herkes farkındadır.
Fakat unutmak gerçekten sessiz sakin bir iştir. Hiçbir hatırayı ve hiçbir insanı bağırıp çağırarak unutamayız.
İnsanoğlu güzel şeye düşmandı. Nasıl bilmeden kendi saadetini, başkasının saadetini yıkmak isterdi? İnsanoğlu huzurun, iyiliğin düşmanıydı, kendi kendisinin düşmanıydı.