Öznur
@oznurozmen
Türkçe Öğretmeni
İstanbul
21 Kasım 1991
2170 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sevmek, öğrenilecek bir kavram haline geldi, doğamızda saklıydı halbuki...
Sevmek hiç bu kadar zor olmamıştı, bu kadar uzağa düşmemişti kalbinden insan.
İnsan tuhaftır. Hem unutmak istediğini söyler hem unutmak istediği meseleyi, kişiyi -her neyse- sabahtan akşama cümlelerinde taşır. Bu bir unutma değil unutmama çabasıdır ve herkes farkındadır.
Fakat unutmak gerçekten sessiz sakin bir iştir. Hiçbir hatırayı ve hiçbir insanı bağırıp çağırarak unutamayız.
İnsanoğlu güzel şeye düşmandı. Nasıl bilmeden kendi saadetini, başkasının saadetini yıkmak isterdi? İnsanoğlu huzurun, iyiliğin düşmanıydı, kendi kendisinin düşmanıydı.
Sayfa 238Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.
127 syf.
·
Puan vermedi
Bu insanlara yeni hayat şekilleri hazırlamadan evvel, onlara hayata tahammül etmek kudretini veren eskilerini bozmak neye yarar.
Sayfa 204Kitabı okudu
yârimi ellere gelin etmişler de doldu gizlice gözlerimiz
arada bir sigaramızın dumanına değdi saçları, yandık
gözlerimize, gece mührü gözlerinin gölgesi düştü bazen
bir yerlerde adı geçince, gözümüze aşk kaçtı
içimizde bir yer sızladı inceden, sustuk
kaybetmişliğe sitem ettiğimiz oldu bazen
gözümüzde kaldı muradımız,
yâr en çok düşlediğimiz haliyle, ellere giderken
daha bir acıdı canımız, babalardan dinlerken
duvarlarda yumruklarımızın izi kaldı
avuçlarımızda okşanmamış saçlarımız
ama kendimizeydi ahımız ya da eyvahımız
yine de o mutlu olsun istedik hep
en kızdığımızda bile dilden gönle inmedi bedduamız
sevdamız kadar büyük yandı oysa canımız
biz başka severdik, o sebepten başka sevemedik
Gittin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Sayfa 178Kitabı okudu
Bir insan kendi içinde bir başka insanı bu kadar kuvvetle bulabilmek için, sade tesadüfler kâfi değildi.
Sayfa 152Kitabı okudu
Bir şeyden korkmak, biraz da onun geleceğini beklemektir.
Sayfa 147Kitabı okudu
Ümitsizlik, ölümün şuuru, yahut bizdeki terbiyesi... Onun hayatımızdaki bir yığın kıskacı... Dört tarafımızı saran mengene dişleri, ne bileyim.
Sayfa 135Kitabı okudu
Her şey bizden geliyor, bizimle geliyor ve bizde oluyor.
Ne ölüm var, ne de hayat var. Biz varız. İkisi de bizde.
Sayfa 73Kitabı okudu
Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakmıyordu. Belki bütün ömrünce her an birçok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok ince, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu.
“ Biz mi gidiyoruz, onlar mı?..” Sual buydu...
Sayfa 60Kitabı okudu
Vatan ve millet, vatan ve millet oldukları için sevilir; bir din, din olarak münakaşa edilir, ret veya kabul edilir, yoksa hayatımıza getirecekleri kolaylıklar için değil...
Sayfa 48Kitabı okudu
Varlığı her şeyi değiştiren, eşyayı insana dost eden, günün saatlerine tatlı bir hava geçiren sırlı bir mahlûk.
Sayfa 42Kitabı okudu