Bu hayalden nasipsiz kafada, kalbini dünyada kimseye verememek mecburiyetiyle boş hayatının üzerine kardan bir kefen çeken yalnızlık, yavaş yavaş savaşçı etkisini göstererek onu gittikçe sessizlik ve hüzne sevk etmiş, artık söylenebilecek sözlerin gereksizliğini göre göre hiçbir şey söylememeye alıştırmıştı.