Uyanır gibi birden bir korkulu rüyadan,
- O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan,
Bir ses bana:"Gel!"dese, ben o sesi işitsem;-
Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem!
_
*~*
Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!