Bir dalın üstünde boynu büküksün
Bırak, gözyaşların toprağa düşsün
Toprak, anasıdır yaşayanların
Dertlerini emer ağlayanların
Kanatların sanki yıldız otağı
Senin de sırtında yalnızlık dağı
Bilmiyorum, ne var aynalarında
Ben, köşk arıyorum rüyalarımda
Sanki yılanlarla belada başım
Bir anda köpüğüm, bir anda taşım
İnsanlar, içimde bitmeyen