Asi Çakıltaşı - 2. Perde
Binnur NigizSözler ve Alıntılar
"Ne kadar konuşursan konuş," diye fısıldadı kısık bir sesle. "Ne kadar açıklarsan açıkla. Ne kadar bağırırsan bağır. Asıl izah, sustuklarındır."
Sayfa 258 - Dokuz Yayınları
İnsanlar merak ederdi. Her zaman. Her şeyi.
Haddi olmayan şeyleri.
Dik dik bakarlardı. Sokakta ağlayamazdın mesela, bakarlardı. Sokakta bağıramazdın da bakarlardı. Sokakta gülsen bile dönüp bakarlardı. Çünkü çok fazla insanlardı. Hep bakarlar, konuşurlar ve yargılarlardı.
Bir ölüyü hayatta tutan terazisi bozuk bir evrenin ortasındaydım.
"Şafak sökülüyor," dedi karan sözümü tekrar keserek.
"İçmiz gibi," diye fısıldadım.
Sayfa 257 - Dokuz Yayınları
"Sen bana geç kaldın," diye fısıldadı başını tamamen eğip gözlerini kıstı ve alnını alnıma yasladı. "Ben sana erken.."
"Soyunsun gün, sarsın geceler," diye fısıldadım gözlerimi yumarken. "Vaktimiz varken."
Dikenlerim vardı, insanlara batıyordum.
Ama bu demek değildi ki, batırdığım dikenlerim hiç acımıyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
"Ya da şu her şey iyi olacak masalını bir köşeye itelim. Her şeyin iyi olmayacağını ikimiz de biliyoruz bence. Sadece... Her şeyin iyi olması için daima burada olacağım. Yanında. İyi olmadığında, iyi olması için. İyiyken, iyi kalabilmesi için."
Sayfa 216 - Dokuz Yayınları