Elif... Uzun zamandır okumak istediğim bir kitap olmakla beraber sürekli araya başka kitapların girmesiyle bu zamana kadar bekledi beni ve sonuç olarak okumamın zamanı geldiğinde kitap kendini okuttu...
Bir öğütle yola çıkan Paulo uzun soluklu bir yolculuk süreci yaşar ve yolcuğun sonunda hayatına dair bir soru işaretinin daha cevabını bulur. Bir nevi bize "yola çıkın yol sizi istediğiniz yere götürecektir" diyor Coelho ve yolculuğun parayla değil cesaretle ilgili bir şey olduğunu ("Hayatımın büyük bir kısmını hippiler gibi dünyayı dolaşarak geçirdim: sanki o zaman param mı vardı? Tek kuruşum yoktu. Yol paramı zor denkleştirirdim. Yine de bence gençliğimin en güzel yıllarıydı onlar. Yarı aç yarı tok dolaştığım, tren istasyonlarında uyuduğum, dil bilmediğimden derdimi anlatamadığım, gece başımı sokacak bir yer bulmak için başkalarından medet umduğum yıllar. İnsan onca yol teptikten, anlamadığı dillere kulak verdikten, değerini kestiremediği paraları harcadıktan, ömründe hiç geçmediği sokaklardan yürüdükten sonra eski Ben'in ve bütün bildiklerinin bu yeni imtihanları kesinlikle geçemeyeceğini görüyor. Bilinçaltının derinliklerinde dünyaya ve yeni tecrübelere açık, çok daha renkli, maceraperest, birinin gömülü olduğunu ancak o zaman anlamaya başlıyor. Ne var ki bir gün geliyor, "yeter!" diyor. "Yeter!" benim için seyahat etmek sıradanlaştı artık." "Hayır, yetmez. Hiçbir zaman yetmeyecek," diye diretti J. "Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir, ama tren hep ileri gider. Hayat bir trendir, tren istasyonu değil.") şu sözlerle anlatıyor.
Elif 
Paulo Coelho
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.