Tam anlamıyla içimi söken, yıkan bir kitap oldu, Nehir. Tünel’e yani serinin ilk kitabına bayılmıştım, Nehir ise bambaşkaydı. Nehir’i de çok seveceğimi kuşkusuz biliyordum ama bu kadarını kesinlikle beklemiyordum. Gerçekten bambaşkaydı. Nehir’in cümleleri öyle dolu, öyle içliydi ki her sayfaya yaşanmışlık sinmiş gibiydi. Elimi uzatsam, parmak uçlarım İs’e, acılarına, hayal kırıklıklarına, sevinçlerine ve paramparça oluşuna değecek gibiydi. Her cümle her kelime, altında yatan anlamla eziyordu sayfaları. Binnur alışılmış ve normal bir duyguyu bile öyle farklı, öyle kendine has bir şekilde sayfalara dökmüş ki, o duygunun aslında herkesin bildiği bir duygu olduğunu fark bile etmiyorsunuz. İs serisi, bizden, içimizden olduğu kadar hissettirdikleriyle aslında bir o kadar da ulaşılmaz bir seri benim için. Kitabı başından beri hep bir huzursuzlukla okudum. Kitapta kuşkusuz en can alıcı en ağır kısımlar son elli sayfaydı. Son elli sayfasında o huzursuzluk içime oturdu. Bir şeyler olacaktı evet, bir şeyleri tahmin edebiliyordum evet ama hissettirdiklerinin bu kadar ağır olabileceğini hiç düşünmemiştim. Bir yalanın, yalancının bu kadar gerçek olmasıydı aslında beni bu kadar etkileyen. İs’in koşulsuz inancına yer yer çok sinirlendim, öyle çok inanıyordu ki acısı da o kadar çok oldu. Kitapta gelişen olaylar, dahil olan karakterler, olay akışı ve karakterlerin gelişimi harikaydı. Akşın’ın muzip tavırları, diğerleriyle atışmaları ve diyaloglarını okurken gülmekten gözümden yaş geldi diyebilirim. Uzun zamandır bir kitapta bu kadar gülüp aynı zamanda da bu kadar üzülmemiştim. Üçüncü kitabın yollarını şimdiden gözlemeye başladım. Hâlâ sebepleri ve olayın aslını öğrenmiş değiliz çünkü... Unutmadan şunu da söylemek istiyorum, İs serisi kesinlikle yetişkin içerikli bir seri. Yaşı uygun olmayanların ve almayı düşünenlerin bunu göz önünde bulundurmasını istiyorum.

NehirBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 20191,200 okunma

··

620 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi