İnsan hayattan ümidi kesince ne olur? Hiçbir beklentisi kalmamış biçimde hayatı izlemeye başlarsa... En dibi gören için her şey bir mucize kabul edilmez mi bu noktadan sonra? Andres Kartak, soyadını ve tarihini unutmayı seçmiş, köksüzleşmiş bir adam. Köksüzleşme ve köprü altı arasındaki ilişki çarpıcı. Topraktan uzaklaşma... Ona paralar sunan kaderin mucizeleri, her an devam edecek hissini yaşatsa da kitap ani bir sonla bitiyor. Bir rüya gibi ya da bir kabus... Tamamen parasız, yatacak yeri olmayan, banyo yapacak olsa kıyafetlerini çaldırmaktan ve anadan üryan kalmaktan korkan, amacını kaybetmiş bir adamın ihtiyacı nedir? Bu adam namuslu olabilir mi her şeye rağmen? Aziz ayyaşımız, dünyada kendine somut bir yer veya mal edinememiş olsa da manevi olarak tertemiz bir AZİZ’dir. Bizim tasavvufumuzda da bahsedilen derviş misali ihtiyacından fazlasını istemeyen, aldığı borcu ödemeyi namus bilen, dünyada hem her yerde hem hiçbir yerde olmayı seçen, sevdiği kadın dayak yemesin diye hapislere düşen, zamanında zenginliği de tatmış ama paraya tapmamış bir adam... Bir yönüyle de ehl-i keyftir. Bulduğunu bulduğu gün tüketir, tüketirken dostlarına da verir. Onurludur; söz verdiği işi layığıyla yapar. Güzel dostları vardır: Ünlü futbolcusundan en yoksul köprü altı adamına dek... Akla Narkissos’un mitolojik hikayesini getirir. Aynaya bakmaktan rahatsız olarak, Narkissos’un aksine mütevazi ve kendini beğenmekten uzak olduğunu hissettirir. Aynalar... Geçmiş ve bugün arasında parlak köprülerimiz. Aziz ayyaşımız da bu köprü altı insanıdır belki de, kim bilir... Kadınlar... Aziz ayyaş, kadınları sever sevmesine ama kadınlar onun sevgisini kullanmıştır her seferinde. Parası olunca yanında olanlar, onun kalbini göremeden ve masumiyetini anlayamadan kıskançlık sularında yüzenler onu boğar. Sevdiği kadınların ona verdiği hazzın bile ödemesi olması gerektiğine inanır, öyle görmüştür ne yazık ki. Yadırgamaz. Kilise... Tüm yaşanan mucizeler birer şizofrenik algı mıdır? Yazar, “Vasiyetimdir.” dediği bu eserinde olan her şeyi birer şizofrenik algı olarak yaşadığını mı hisseder? Olmayan kızının yerine Azize Therese’yi mi koyar bir azizeye hissedilebileceği hislerle. Bilinmez. Ölüm... Nazi katliamı ve 1. Dünya Savaşı sonrası ölümün kol gezdiği ama kolay ölümün dilenir olduğu bir ortamda huzurla ölebilmeyi isteyen yazar, bu eseriyle ölümsüz olmuştur. Ruhuna değsin...

Aziz Ayyaşın EfsanesiJoseph Roth · Dost Kitabevi · 2000896 okunma

··

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem