Bugün karşınıza ufak bir yolculuk hikayesi ile çıkıyorum. Kasabada başlayıp tren istasyonuna uzanan bu hikaye de Mustafa Kutlu önce bize kasabayı anlatıyor. Meydandaki dükkanlar ve sahipleri, onları kendilerine has hikayelerine ucundan dokunuyor. Kasaba, sıcak, sakin; yolcular, sabırsız, telaşlı belki de biraz bıkkın bir halde Mavi Kuş’un kalkmasını bekliyor. Mavi Kuş, adında anlaşılacağı üzerinde mavi renk eski bir otobüsten fazlası değil. Esasında önemli olanın otobüsün eskiliği yeniliği değil, şoföründen kaçak yolcusuna kadar içindekilerin öyküsü olduğunu daha yolculuk başlamadan anlıyoruz. Deli Kenan’ın kucağında kedisiyle sürdüğü otobüste yolcuların tek ortak noktası aynı kasabadan yolculuğa başlamalarıydı. Kutlu, kendi bakış açısıyla yazdığı için yolcuların hikayesi arasındaki geçişler doğal bir şekilde akıp gidiyor. Üslubundaki sadelikte bu akıcılığı destekler nitelikteydi. Şahsen ben kitabı okurken kendimi otobüsün içinde bir koltukta oturmuş yolculardan biriymişim gibi hissettim sevgili okur. En arkada jandarmaların arasında oturan adamdan söylenen ağaya kadar herkese bir göz atıyoruz. Hasta kadın için acıma ile karışık üzüntü hissederken yurt dışından gelen yabancılara merakla karışık bir ilgiyle bakmamızı sağlıyor. Üstelik otobüsü belli mesafeden takip eden iki intikamcımız var. Genelde aksiyon, bilim kurgu kitaplarını seven biri olmama rağmen Kutlu zihnimi dinlendiren sakin bir liman gibi geldi. Yormadan yavaşça ince ince işliyor kendini kitap zihnimize. Aslında ne kadar fazla yaşamın yanında geçip gittiğimizi, küçük bir yere ne kadar farklı hayat hikayeleri sığdırabileceğimizin bir örneğidir Mavi Kuş. Son anda yaptığı şaşırtmaca dahil olmak üzere genel olarak ben kitabı beğendim sevgili okur. Gördüğümüz şeylerin aslında göründüğü gibi olmadığının güzel bir göstergesiydi bu kitap ya da göründüğü gibiydi ama biz mi anlamamıştık?

Mavi KuşMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 201112,1bin okunma

··

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meyus Okur