Tefekkür yolculuğu.."Her işte hikmeti vardır / Abes fiil işlemez Allah."
Sonunu göremediğimiz olay örgüsünde nimeti bela olarak görüyormuşuz meğer..
Bu yolda bütün aksilikler, kötülükler hakkıyla bakılınca beraberinde en güzeli getirirmiş.
Güçlü olmak istersek, acılar verilir; cesaret istersek, tehlikeler; bilgelik içinse; çözülmesi için daha çok sorun.
Misal: "Nemrut'un ateşi İbrahim'in tevekkülünü arttırdı"
"Zaman lazım sadece, unutacaksın! Nasıl unuttuysan çocukluğunu, kırılan oyuncaklarını... Kırılan kalbini de öyle unutacaksın."
"Ne ararsan kendinde ara" Sendenmiş bütün sorunlar ve sendeymiş bütün cevaplar. Yüklediğin değer kadar, verdiğin anlam kadar, üstüne geliyormuş tabiat..
Eşyayı, doğayı, insanı sair her bir şey de isimlendirdiğimiz şekliyle hayat bulurmuş. Anlama kavuşur, hayata sirayet edermiş. 'Of' yerine 'oh' demek insanın elindeymiş. Bütün kâinatta Yaratıcının isimlerini görme bahtiyarlığına kavuşsaydık her an O'nun huzurunda olma duygusunu, yani ihsanı kolay elde edermişiz.
Bütün duygular, düşünceler, bulunduğun yerde, yaşadığın şehirde, uğradığın her musibet de sende misafirmiş. Bu dünya misafirliğinden ayrılacağın nasıl şüphesizse, her misafirlikten öyle geçecekmişsin.
Kederler ve onlarla kurduğumuz münasebetlerimiz bizim değerimizi belirler, Hak katında yerini bulurmuş "Kederlerle kemalat arasında bir ilişki olmasaydı, Miraç, hüzün senesine denk gelir miydi?"
"Ağrılar, sızılar, kederler izafidir; kıyasla artıp azalırlar." Erişemediğimiz yüksekliklere bakıp gam ve keder dolacağımıza, kendi haline şükürle saadet dolarmış içimize. Kıyasta hayat vardır. İster zehir edin ister refaha erdirin.
"Konfüçyüs der ki, 'Kimi mutluluğu yukarıda arar, kimi de aşağıda. Halbuki mutluluk insanla aynı hizadadır."
İstisnasız her şeye uzaktan bakmak gerekirmiş. Yakınlık açıyı daraltıp, bakışı kısıtlarmış. İnsan kendi içine kapandığında boğulur, çözümsüz kalırmış. Kendi benliğini tedavi için, kendine dahi dışarıdan bakması icap edermiş.
Ve sabır... Ne değerli hazine, ne büyük lütufmuş!
Aaa kolaymış, böyle miymiş, bu kadar basit, yapılabilir demek ki, gibi sözler sarf ettirip her durumu içinden çıkılabilir hale getirmesi eserin büyülü tarafı.
Bakış açısı ve durumları değerlendiriş tarzımızla hayatı renklendirip karartıyormuşuz meğer.
Acı keder insanın ortak paydası. Dünyanın her bir köşesinde yaşayan, yaşamış insanları buluşturan çizgi. Geniş kapsamlı milletlerin acısını ve bakış açısını onların sözcüleriyle bu eserde müşahede etme fırsatı sunulmuş birazda. Alimlerin, düşünürlerin, yazarların buluştuğu kitaplar bende farklı izler bırakıyor. Sevdiğim insanların hepsi bir araya gelmiş de orkestra tadında sohbet ediyorlarmış gibi. Kenarda oturup hiçbir kelimeyi kaçırmadan takip etmeye çalışan çocuklar gibiyim.. Bu orkestranın şefinin, hepsinde yakaladığı uyumu, ahengi takdir etmemek mümkün değil.
Hüzün değerlidir arkadaşlar. İnsanın karakterini, kalitesini belirler, kalbini güçlendirir, nahif bir bakış kazandırır. Hayat tekdüze, durağan haliyle ölümden beterdir. Şikayet etmeden kıymet bilirsek her şey daha olağan ve değerli..
Sabrın, hüznün, kederin içinde mündemiç nice mehasinler mevcut. Sefih ruhların görmekte zorlandığı hususları gönül gözüyle görmeye davet bu eser.
Herkesin anlayacağı sadelikte ve derin anlamlara sahip alt yapısıyla her yöne uzanan dal misali.
Benim gözüme daha sade geldi hayat velhasıl.
Neden geçici olan, insanı kışkırtan o duygulardan nasıl faydalanacağına odaklanmıyorsun?
