sevdiğimiz insanlar hakkında
kendimizi daima iki defa kandırırız;
birincisi onların lehine,
ikincisi de onların aleyhine.
Camus
.
.
ilkinde kendimizi kandırırız,
görmek istediğimiz gibi görürüz karşıdakini.
gördüğümüze göre düş kurarız.
sonra gerçek görünür,
görmek istemediklerimiz de ortaya çıkar.
kurduğumuz düşleri kırarız.
sonra da kendimize kızarız.
.
aslında öfke de o arada gelen,
‘ya burda bir gariplik var’ iç sesinin duyulmayıp
ilişki için ve ilişki lehine bu sesin önemsenmemesine.
.
.
iç sesleri,
dış seslere kurban etmeyelim.
öznel olanları da,
nesnel olanlara.