Yazarın bu kitabında o dönemde yaşanan ; Devlet, bürokrasi, bilim, haşhaşi ve din knunusu üzerinde durmuştur.. Kitabın asıl kahramanı elbette Ömer Hayyam'dır. Özellikle Ömer Hayyam, Nizamül Mülk ve Hasan Sabah'in aynı dönemde yaşaması, küçüklük okula birlikte gidip sonra yollarının farklı yerlerde ayrışması bambaşka bir olay. Yine Ömer Hayyam'ın özellikle Melikşah döneminde devlet desteği ile bilime katkı sunuyor, bir devlet adamının bilimi desteklemesinin ne kadar önemli olduğunu anlatıyor bize. Ömer Hayyam'ın Yıldız Evi'nde çalışmaları yaparken özellikle Yunan eserlerini çevirmesi, Batlamyus'un haritasından yararlanarak bilime yeni katkılar yaptığı çalışmaların sürekli olarak dönemin hükümdarı tarafından desteklenmesi çok önemli. Ayrıca Melikşah'ın Ömer Hayyam'dan sürekli bilgiler alması onu dinlemesi bir devlet adamının yaptığı en güzel bir iştir. Ancak işin acı yani Melikşah'ın ölümü üzerine geliyor. Yine dönemim gerici, yobaz ve bilim karşıtları, Melikşah'tan sonra gelen hükümdar ve halktan aldığı destekle Ömer Hayyam'ın Yıldız Evi'ni önce yağmalayıp ateşe veriyorlar. Ömer Hayyam'in tüm çalışması adeta KÜL oluyor. Dönemin yargısı (medrese takımından oluşan kişiler, Gazali de bunların içinde) Ömer Hayyam'ı yargılıyorlar ve Ömer Hayyam'ı Nişabur'dan koyuyorlar. Ancak kovmakla kalmıyor şu şekilde karar veriliyor: " Senin gibi bir mülhidin elinden çıkan bu kitaplarının tümünün şeriata aykırı olduğuna hükmedildi. Bundan böyle medreselerde okutulması yasaklanacak ve ele geçirebilenlerin tümü yakılacak. .... Artık Nişabur şehrinin sırlarından içeri giremeyecek ve halkın içinde konuşma yapmayacaksın. Ömer Hayyam'ın şu dörtlükle, devrin gerici ve yobazlarına (yargısına) cevap veriyor: "Eğer son Yargı günün şafağında, Mezarlarımızdakiler ile doğrulacaksak, Yanıma bir testi Şiraz şarabı, Ve güzel bir sâki koyun."

Ömer Hayyam Son sözü; İbn-i Sina'dan alıntı ile bitirmek istiyorum:"Bilim ve sanat, itibar görmediği toplumları terk eder." İyi okumalar, her zaman 'bilimle kalın'....