ŞEYTANIN GÜNLÜĞÜ-kitap yorumu
Leonid Andreyev 'den okuduğum 2. eser oluyor kendisi. daha önce Kızıl Kahkaha kitabını okumuştum ve beklentimi karşılamasa da orta seviyede beğendiğimi söyleyebileceğim bir eserdi. Şeytan'ın Günlüğü için beklentim yüksek değildi aslında çünkü olumsuz eleştirilerin çok olduğunu görmüştüm okumadan önce araştırdığımda. Konusu dikkat çekici ve güzel anca okuduktan sonra bu konunun çok daha güzel bir şekilde aktarılabileceğini düşündüm. Daha güzel bir kitap olabilirdi çünkü konusu ve verilen mesajlar çok güzeldi.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Şeytan yardımcısıyla birlikte dünyaya inip gezmek, oyunlar oynamak ister ve çok ünlü, milyoner amerikalı bir iş adamını öldürüp onun bedenine girer. Kitap boyunca şeytanın dünyayı, insanlığı tanımasını, insanlarla yaşadıklarını okuyoruz.
Çok farklı ve güzel bir konusu var. Sadece yazarın dili beni kitaptan itti diyebilirim. Kızıl kahkaha eserinde de tam istediğim bir hisle bitirememiştim kitabı ve bu da yazarın dilinden kaynaklı diye düşünmüştüm. Yazarın garip, soğuk ve ürkütücü bir dili var bence. Bu ürkütücülük kafka gibi değil ama soğuk bir dil diyebilirim bana göre. Tam olarak o hisse giremiyor, diyalogların içine giremiyorum. Çoğu diyaloğu boş geçtim diyebilirim çünkü denmek isteneni anlamadım.
Karakterler çok iyi aktarılamamıştı bence. Bir gariplik vardı yani. Kardinal, Meryem'e benzeyen kız ve babası (yada sevgilisi mi desem) tam okuyucuya geçmeyecek şekilde, uzaktan anlatılmış gibiydi. Şeytan karakteri de öyle. Komik ama saf mı değil mi belli olmayan bir karakterdi.
Yazarın çoğu kısımda okuyucuyla şakalaşarak anlatması, birebir okuyucuya sen diliyle hitap ederek yaklaşması onun bir tarzı olmuş anladığım kadarıyla. Ben bu tarzdan hoşlanırım ve bu kısımlar bana batmadı ama genel anlamda yavaş ilerleyen ve çoğu sahnenin anlamını çözemediğim bir eser oldu.
Verilmek istenen mesaj aslında çok güzeldi. "şeytana pabucunu ters giydirmek" deyiminin karşılığı olan bir kitap. Şeytan karakteri dünyaya insanlara kötülük yaymak, oyunlar oynamak için iniyor ancak her şey tam tersi gerçekleşiyor. Şeytan insanları hafife alıyor çünkü. Ondan çok önce kötülük yayılmış ve insanalar şeytanı bile oyuna getirip, onu dolandıracak, onu şaşkına çevirip saf konumuna sokacak hale gelmişler.
Şeytan farkında olmadan kandırılıyor. Meryem'e benzetip aşık olduğu kadın tarafından aşkla kandırılıyor, Meryem'in babası sandığı ancak aslında kocası olan adam tarafından parası yüzünden dolandırılıyor, İnsanların kurnaz düşünceleriyle karşı karşıya geliyor.
Aslında insanların kendisinden, şeytan bile şeytan olduğunu farkediyor.
Kahramanlar kadar kötülerin de tarih sayfasında yer aldığını anlıyor ve insanların bunun için yapabilecekleri kötülüklerin sonunun olmadığını anlıyor.
Genel alamda verilen mesaj okuyucuya ulaşıyor ama bu ilk 30 sayfa ve son 30 sayfada oluyor diyebilirim. Geriye kalan kısımlarda hep bir kopukluk hissettim ve durgun ilerledi eser. Akıcı değildi beklediğim kadar. Yazar hakkında bilgilendirmek için yazılmış ilk 20 sayfa da hoşuma gitti çünkü yazar hakkında birçok şey öğrendim. O dönemin yazarlarından farklı bir kafadaymış ve çoğu yazarla çatışmalar yaşamış ( Lev Tolstoy ). Kaosun güzel olduğunu düşünüp bu tarz konuları eserlerinde yer vermiş. Maksim Gorki ile garip bir ilişkisi varmış.
Verilen mesaj için okunabilir ama çok yüksek beklentiniz olmamalı bence. 
