372 syf.
10/10 puan verdi
Tebrik ederim.
Bir kız, babası tarafından tecavüze uğradı.
Sesinin duyulmaması için dayak yedi.
Adının çıkmaması için susturuldu.
Ve en sonunda zarsız, namussuz ve iffetsiz kaldı. Üzerine bir de babasından olan çocuğunu doğurdu.
Suçu neydi?
Savunmasız, küçük ve bu dünya için fazla temiz olmasıydı...
Bununla bitmiyor ki, o çocuk gibi binler var şu anda dışarıda. Belki en yakınınız, belki her gün gülümsediğiniz yakınınız, belki ilk defa gördüğünüz candaşınız, belki her gün akşama kadar mesaiyinizi birlikte doldurduğunuz meslektaşınız,
belki de hayatınızda karşınıza ilk defa rastgelen ve bir daha hiçbir yerde görmeyeceğiniz dönemdaşınız. Bilemeyiz, hangi birimiz dönüp de "Hiç baban tarafından tecavüze uğradın mı?" diye soruyoruz?
Son 2-3 yılda çok yoğun psikoloji okumaları gerçekleştirdim. Öncelikle bu psikoloji okumalarının sonunda herhangi bir insanı yargılamaktan sakınan bir kimse oldum. Öyle hayatlar var ki, bu hayatı ben yaşasam şu an yargıladığım insan kadar olamazdım. Bu düşünce kafamda öyle bir yer etti ki, zamanla tiksindiğim tek şey yargıladığım insanlar değil, bizzat yargının ta kendisi oldu!
Bir gün geldi, bir hayat kadının hayatını okumak istedim, 
Sıfır Noktasındaki Kadın.
Ne yaşadıklarımı çok uzun bir şekilde anlattım:
#194631155
Kitaptan sadece ben yararlanmış olmak istemedim, etkinlik de başlattım:
#205737531
Ve ardından benim uzun zamandır beklettiğim, sürekli ertelediğim ve okumaktan en çok korktuğum kitaba geldi sıra... Şu an kitabı bitirmiş biri olarak söyleyebilirim ki kitap beklediğimden de beter çıktı. Ellerim titreyerek okuduğum bölümler oldu ve bu hiç normal bir durum değil biliyor musunuz? Ben erkeğim. Yaşım bir miktar var. Evli değilim. Çocuğum yok. Kız babası değilim. Kız değilim. Toplum tarafından ne bir zarla ne de bir namus meselesinden dolayı hiç yargılanmadım. Herhangi bir kimse tarafından tecavüze uğramadım. Ama gel gör ki bu toplumda babası tarafından tecavüze uğrayan bir kız çocuğu babası suçlanmadan annesi tarafından dayak yiyor, akrabaları tarafından "orospu" olarak adlandırılıyor yetmiyor bir de insanlar tarafından zarsız olarak adlandırılıyor. Ulan sizin örfünüze, adetinize, pis zihniyetinize tüküreyim, namus kaşarları! Arkadaşım biz nasıl bir toplumda yaşıyoruz ya? Bu olaylar olurken hiç mi bir akıllı insana denk gelmiyorsunuz? Kimse mi çocuğun ne suçu var demiyor? Çocuk ya hu, çocuk. Bu çocukların ağzından şu sözler nasıl çıkabilir, bunu nasıl atlatabilirler?
"Artık karar verdim, yatakta kot pantolon giyeceğim. Çünkü babam kot pantolonu daha zor çıkarıyor."
"Babam yanıma gelince gözlerimi kapatıyorum. Çünkü biliyorum ki yine aynı şey olacak. Uyuyor numarası yaparsam belki yapmaz diyorum ama olmuyor. Hissetmeyeyim diye gözlerimi sımsıkı kapatıyorum..."
"Bir babanın altında bir cesettim bay hâkim
Bir tanık istiyorsan iyi bak gözlerime..."
"Ben çilekli süt istiyorum. İneğin sütünü istiyorum...
Pipi sütü istemiyorum..."
Bir kısmı ise ailesine durumu bile anlatamıyor, neden? Çünkü yargılama var. Annem ve babam bana ne der?
Ya arkadaşım, tecavüze uğradığında bu toplumda yaşadığın travmadan önce zar derdine düşüyorsun. Travmanı yaşayamadan çok çok daha ilersinin derdine düşüyorsun. Kanama olmayacak, ne diyeceksin? Bu durum öğrenilirse, ne açıklama yapılacaksın. Allah kahretsin, ne diyebilirim ki?
Çok uzun bir süre, bu kitabı atlatamadım. Yaklaşık 6 ay önce okudum ve her şey hala tamtakır kafamda. Unutamamışım. Ki ben kıt hafızaya sahip bir insanım, hiçbir detay aklımda çıkmamış; hepsi hala aynı korkunçluğuyla beynimde... ancak ilk okuduğumda inceleme yazabilecek cesareti kendimde bulamadım, birkaç gün önce bu kitapta da röportajı olan Suna hanımın 
Yıkanmak İstiyorum kitabını okuduktan sonra bir şeyler karalamam ve biraz da olsun içimi dökmem gerektiğini fark ettim. İlk bulduğum boşluğu da bizzat bu şekilde değerlendirmek istedim.
Lütfen; eğitemeyecekseniz, yargılayacaksanız, oturup dinlemeyekseniz, sevginizi gösteremeyecekseniz çocuk yapmayın.
Bu çocukların bir problemi olduğunda "O benim annem/babam, beni dinler ve benim bu durumuma bir çare bulur. Bana kızmaz, beni yargılamaz; o hep bana iyi gelendir." demeli. Anne babaysanız kusura bakmayın, çocuğunuza bu bakış açısını aşılamaya mecbursunuz. Ebeveyn olmak zor olabilir, lafım yok; ancak size kim basit olacağını söyledi bu durumun? Bunlar dışında ne yapabiliriz? Buyrun, kitapta ne yazmış:
"* Çocuklara bağıra bağıra hayır demeyi öğretmeli.
* Vücudunun özel olduğunu ve ancak kendi izin verirse birinin dokunabileceğini öğretmeli.
* Çocuklara cinsel eğitim verilmeli. Eğer yapamıyorsanız bir uzmandan yardım alın.
* Okul müfredatlarına, çocuk kaybolduğu zaman ne yapmalı bilgisinin konulması lazım.
* Çocuğa özel bölgelerini anlatmalı. Ancak bu şekilde, kendisine yapılacak herhangi bir hareketin ne anlama geleceğini bilir ve kendisini koruyup tepkisini gösterebilir.
* Anneler çocuklarıyla yakından ilgilenmeli.
* Cinsellik konusu açılınca çocuğa kesinlikle "Sus, ayıp!
Nereden duydun gördün? Bir daha böyle şeyler söyleme” denmemeli. Böyle olursa çocuk merakını gidermek için başka yollar deneyecektir.
* Çocuklara kendilerini nasıl ifade edebilecekleri öğretilmeli.
* Okula sadece rehber öğretmen çağırdığında gitmemeli. Bazen sizin göremediğinizi öğretmen görebilir. İletişimi sürdürmekte fayda var.
* Öğretmene asla "Eti senin kemiği benim” dememeli."
Lütfen çocuklarınızı iyi yetiştirin. İlerde onlar da anne baba olacaklar, şu anki devri belki kaçırdık. Yobaz olarak ilerleyip gidecekler... ama en azından bizden sonrakiler kurtulabilir, daha fazla insan üzülmeyebilir...
İnceleme altında kitaptan alıntılar paylaşmaya devam edeceğim. Bazen tadımızın kaçması gerekiyor, insan olabilmeyi hatırlayabilmek için... daha da insan olabilmek için...
··
10 artı 1'leme
·17,7bin görüntüleme
Çok güzel yazmış, çok değerli tespitlerde ve önerilerde bulunmuşsunuz. Emeğinize, yüreğinize sağlık. Kitabı okumadım ama konusu nu anladım söyleyecek söz bulamıyorum, aklım almıyor nasıl nasıl nasıl
Okumak istemediğim tek kitap sanırım 😮💨
Çocuk gelişimi bölümü okuyorum ve belki ben dahil sınıf arkadaşlarım veya bu bölümü okuyan diğer meslektaşlarım bile bu konuyu böylesine iyi anlatamazdı, hocalarımdan bile böyle dinlemedim dersleri, incelemen ve önerilerin çok yerinde eline kalemine sağlık. Kitaba gelince okumayı istediğim bir kitap, Umarım bir gün bu zihniyetteki insanlar, masum miniklerimi lekeleyen ve o minikler kötüymüş gibi hissetmelerine sebep olanlar yeryüzünden tamamen silinir
Çocuk Gelişimi bölümü bana kalırsa en kutsal bölümlerden biri. Mesleğinizdeki sevginin her zaman daim olmasını dilerim öncelikle.
Çok tesekkür ederim güzel yorumunuz için. Üniversitedeki hocaların da bu konuda bence kendilerini biraz geliştirmeleri gerekli. Konu çok hassas ve direkt sizin bölümünüzle ilgili.
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Kitaplar toplumsal sorunları ele almalı ve sesi çıkmayanların sesi olmalı elbette. Ancak böyle bir kitabın yazılmış olması da bir noktada rahatsız edici değil mi? Kitabın ismini okuduğumda bile çok kötü hissettim. Tüm bunlar nasıl yazılabildi? Bir yazar böylesine derin bir konuyu nasıl böyle etkileyici bir biçimde işleyebildi? Okuru etkisinden çıkamayacak hâle getirmeyi nasıl başardı? Ben bunları da çok merak ettim. Biraz da arada kaldım açıkçası. Yazarı böyle ciddi bir konuyu bu şekilde ele aldığı ve birçok insanın sesi olduğu için tebrik mi etmeliyiz? Yoksa tüm bunların nasıl yazıldığını mı sorgulamalıyız?
Tüm bunların nasıl yazıldığı kitapta derinlemesine yazıyor zaten. Ben kendisini canı gönülden tebrik ediyorum. Kitapta yazılanları internette görsek belki de abartı veya hikâye diyerek kenara atacaktık. Gerçi artık herkesten her şey beklenmeye başladı, o da ayrı mesele...
2 sonraki yanıtı göster
Emeklerine sağlık, bir insan olarak utandım.Sessiz yüreklerin sesi olup ne de güzel ifade etmişsin.Dünyaya bir evlat getirmek çok zor evet lakin daha da zor olanı hakkıyla anne ve baba olabilmekte...
Teşekkür ederimm...
Anne baba olabilmek çok zor, o durumun sorumluluğunu alabilmek daha da zor. Bilemiyorum, ne zamana ebeveyn olmaya hazır hissedeceğim kendimi kestiremiyorum ;)
3 sonraki yanıtı göster
Ben bu kitabı aldım ama okumaya cesaret edemiyorum köşede duruyor
İncelemeniz mükemmel olmuş hocam kaleminize sağlık 🖋️👏🏻 çocuk tacizleri beni derinden sarstı gerçekten nasıl oluyorda küçük kız çocuklarına kıyabiliyorlar hala aklım almıyor gerçekten vicdan, merhamet ve sevgiden yoksun olanlar ebeveyn olmasınlar bu büyük bir travma gerçekten.
Bir hafta önce din öğretimi genel müdürüne müfredat ile ilgili eksikleri fazlalari bildirdik. Yukarıda yazdiklarinizla çok benzer talepte bulundum. Özellikle "Bir çocuk kayboldugunda ne yapmali...." apaynı. Bunun bir an önce mufredata geçirilmesi gerekir. Okullar sadece formal bilgiden ibaret toplantı noktası halinden cikarilmali. Hatta aileler gerekirse eğitilmeli. Daha önce yapıldı mı? Evet ama çoğu kağıt uzerinde kaldı uygulamada sınıfta kaldık.
Hayat için öğretilmesi gereken çoğu şey okullarda yok. Bu durum benim cok sinrimi bozuyor :(
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.