“Bizler yaratanın bir parçasıyız. Seçimlerimizle hayatımızı belirliyoruz. Bu farkındalıktır. Yaşamlarımızın sorumluluğunu almaktır. En güzel yaşam şekli, bu bilinçle, suçlamadan, suçlanmadan yaşamaktır. Ancak bu şekilde reddettiğimiz kendi gücümüzü kabule geçebiliriz. Kurban da biziz, kurtarıcı da. Bizden başka bizi kurtaracak biri yok.
İşte asıl buna inanmamak delilik! Asıl bunun böyle olmadığını düşünmek delilik. Deliliğin tanımını en güzel Einstein yapmış. - Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklemektir- diyerek. Bundan daha iyi bir delilik tanımı olabilir mi?
İnsanın kendine inanması delilik mi? Düşüncelerini, yargılarını değiştirerek hayatını değiştirebileceğine inanmak sizce delilik mi? Eğer öyleyse, evet, ben bir deliyim. Deli olduğumu kabul edecek kadar da akıllı bir deliyim hem de.
Ama hayır! Hayatın içinde edilgen, etkisiz, yetersiz olduğumuza inanmak; bence asıl delilik bu! Başkaları eğer başka türlü davransaydı bambaşka bir hayatının olacağına inanmak, asıl delilik bu! Çünkü onları değiştirme gücümüz yok! Oysa kendimizi, düşüncelerimizi, yargılarımızı, duygularımızı her an değiştirebiliriz.
Hayatın içinde, özümüzden gelen rehberliği alarak yaşamak; farkındalığımızı bu şekilde kendimizi yaşıyorken, kendimizi gerçekleştiriyorken almak çok güzel. Yaşam enerjimizi bundan beslemek çok güzel. Hayattan beslenmek, hayatı beslemek çok güzel.
Bunun için çok özel bir şey yapmanıza gerek yok! Tek yapmamız gereken, bize olan her şeyin farkında olmak. Bütün duygularımızın, hislerimizin, duyularımızın, bilişlerimizin, duyduğumuz seslerin, aldığımız kokuların, bütün dokunuşlarımızın… Hepsinin farkında olmak…
Evet, böyle yaşamak çok güzel.’’
Sayfa 236Kitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.