70. sayfada pes ediyorum. Kitabın hiç benlik olmadığını anlamam için bana bu kadarı yetti. Okuduğum yere kadar olan kısmı niye sevmediğimi anlatmam gerekirse:
Sinan'ın birisine kafa atmasının övülecek, tüm ülkede gündem olacak ve Sinan'ı bu kadar popülerleştirecek hiçbir yanını göremedim. Yani aşı için gittikleri doktor bile Sinan'ı tanıyıp onun kafa atarken kullandığı repliği söyledi. Ne mana? Ayrıca kimse Sinan'ı kınamadı hatta yeni program yapması için adama teklifler yağdı. Öfkesini kontrol edemeyen bir adama niye sunuculuk teklifleri yağsın? Anlamsız bir şey.
Sinan'ın Beşiktaş ile ilgili tutumu ise beni boğdu boğdu duvara attı. Takımına laf edenlere kafa atmak yahut Beşiktaş ile ilgili paragraf paragraf özlü sözler söylemek (o sırada Beşiktaş: Beni bu kurgunun içinden alın) fanatiklik değil be Sinan. Mesela ben de Beşiktaşlıyım ama seninle iki sohbet etsek bayılır kalırım abartılı hâllerinden, şakasız. Ayrıca İdil'e “takım tutar mısın” diye sorman (bakın hangi takımlısın değil, takım tutar mısın diyor. Karşısındaki bir erkek olsa direkt hangi takımlısın diye soracağına eminim ama bunu kanıtlayamam) ya da “erkeklerin futbol sevgisini saçma buluyorsundur” demen, futbolu sadece erkeklerin izlediğini zanneden biri olduğun izlenimi uyandırdı bende, ki hiç hoşlanmam senin gibi insanlardan.
İdil'e gelirsek... Durup durup “maddiyat önemli değil, paranın satın alamayacağı şeyler var” temalı söylemlerde bulunmasını komik buldum. Tamam İdil, en gözü tok, en parayla pulla işi olmayan sensin ablacım, inandık. Sinan'ın ses tonu için “kahvenin yanında verilen çikolatanın boğazda eriyip bıraktığı o hisse benziyor” gibi bir benzetme yaptığı ve canlı yayında Sinan'a soru sorduğu sahneleri okuyunca ise sağduyu ve ben koşarak uzaklaştık İdil'in yanından. Bizi bırak, sen devam et İdil.
Bir de İdil'in işe alınma hikâyesi var. Türkiye'nin sayılı zenginlerinden biri olan aile, kızlarına bakıcı ararken reklamcılık mezunu olan İdil görüşmeye gelmiş ve evin hanımı tek soru sormuş: Kızımın anne yarısı olabilecek misin? İdil de evet demiş ve işi almış. Gözleri dolu dolu yapan, yüreklere dokunan sıcacık bir hikâyahahahaha. Gülme geldi, pardon. Yoksa gayet samimi ve gerçekçi bir olay.
Düşündükçe aklıma diğer yapmacık ve saçma olaylar da geliyor ama yorumu daha fazla uzatmak istemiyorum ya. Bu anlattıklarım bile kitabın içeriği hakkında yeteri kadar fikir veriyor zaten.
